Léon Bakst (ur. 10 maja 1866 w Grodnie, obecnie Białoruś, według innych źródeł w Sankt Petersburgu, zm. 28 grudnia 1924 w Paryżu) – malarz, projektant scenografii i kostiumów teatralnych.

Urodzony jako Lew Samojłowicz Rosenberg (ros. Лев Самойлович Розенберг) w średniozamożnej rodzinie żydowskiej; po ukończeniu gimnazjum studiował w Sankt Petersburgu na tamtejszej Akademii Sztuk, równocześnie dorabiając na utrzymanie jako ilustrator książek.

Na swojej pierwszej wystawie w 1889 przyjął pseudonim artystyczny "Bakst", wywodzący się z nazwiska rodowego jego babci - Baxter. Na początku lat 90. wystawiał swe prace wraz z "Towarzystwem akwarelistów". W latach 1893-1897 mieszkał w Paryżu studiując w Académie Julian, wciąż jednak często odwiedzając Sankt Petersburg. Od połowy lat 90. stał się członkiem grupy artystycznej utworzonej przez Diagilewa i Benois, która później przekształciła się w ruch "Świat Sztuki"; w 1899 wraz z Diagilewem stworzyli wpływowe czasopismo pod tym samym tytułem.

Na przełomie wieków tworzył liczne obrazy, w tym portrety, m.in. Maliawina, Wasilija Rozanowa, Andrieja Biełego, Zinajdy Gippius. Pracował również jako nauczyciel sztuki dzieci wielkiego księcia Władymira Alaksandrowicza. W 1902 otrzymał od cara Mikołaja II zamówienie na obraz pt. Spotkanie rosyjskich żeglarzy.

W 1898 pokazał swe prace na zorganizowanej przez Diagilewa "Pierwszej wystawie artystów rosyjskich i fińskich", a także wystawach "Świat sztuki", "Secesja" (w Monachium), wystawach Związku Artystów Rosyjskich i in.

Począwszy od końca pierwszej dekady XX wieku Bakst coraz częściej zajmował się tworzeniem scenografii. Wraz z Diagilewem od 1908 współpracował, jako malarz scenografii, w zespole Ballets Russes, m.in. przy "Kleopatrze" (1909), "Szeherezadzie" (1910), "Karnawale" (1910), "Narcyzie" (1911), "Dafnis i Chloe" (1912).

W 1914 został wybrany do petersburskiej Akademii Sztuk. W 1918 zerwał kontakty z Diagilewem i Ballets Russes. Zmarł na chorobę płuc w 1924.

Akwarele

• 

  Fedra i Tezeusz

   

• 

  Król

   

• 

  Sułtan

   

• 

  Amazonka

   

• 

  Wacław Niżyński