Leonard Marconi (ur. 6 października 1835 w Warszawie, zm. 1 kwietnia 1899 r. we Lwowie) – polski rzeźbiarz pochodzenia włoskiego, syn rzeźbiarza włoskiego Ferrante, który od 1828 roku żył w Polsce, bratanek architekta Henryka Marconiego.

Kształcił się w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie, a następnie w latach 1859-1861 w Akademii św. Łukasza w Rzymie. W latach 1862-1873 prowadził atelier rzeźbiarskie w Warszawie. W 1873 roku wyjechał do Lwowa, gdzie został wykładowcą w Akademii Technicznej. Zajmował się głównie rzeźbą architektoniczną, nagrobną i portretową.

Twórczość (lista niepełna)

• epitafium wykute w marmurze kararyjskim umieszczone w 1880 r. na jednym z filarów bazyliki św. Krzyża w Warszawie[1] w miejscu wmurowanej urny z sercem Fryderyka Chopina
• dekoracja fasady i wnętrz Sejmu Galicyjskiego we Lwowie (obecnie siedziba uniwersytetu), wykonana w latach 1879-1888
• pomnik Hrabiego Aleksandra Fredry, przeniesiony po II wojnie światowej ze Lwowa do Wrocławia
• pomnik Tadeusza Kościuszki w Krakowie (znajduje się na Wawelu), którego kopia istnieje w Detroit, USA
• Oszczędność, rzeźba na fasadzie budynku Galicyjskiej Kasy Oszczędności we Lwowie
• dekoracje Hotelu George’a we Lwowie
• fasada Grand Hotelu we Lwowie (z atlantami)
• dwa pomniki na cmentarzu Łyczakowskim
• wystrój Pałacu Kronenberga w Warszawie
• rzeźby fontanny na Krakowskim Przedmieściu w Warszawie (następnie przeniesionej na Muranów)