Leon Wyrwicz, właściwie Leon Haraschin (ur. 11 maja 1885 w Krakowie, zm. 30 marca 1951 w Krakowie) − polski monologista, aktor teatralny, kabaretowy i radiowy. Autor ponad 100 monologów.

Urodził się w rodzinie kolejarskiej. Był synem Józefa Haraschina i Julii z Pilarskich. Szkołę średnią skończył w Krakowie. W 1904 zaczął występować w epizodycznych rolach w Teatrze Ludowym pracując jednocześnie jako urzędnik na kolei. Przez pewien czas należał również do objazdowej grupy teatralnej Tadeusza Pilarskiego.

Jako monologista zadebiutował w 1910 roku. Występował w licznych kabaretach warszawskich i krakowskich ("Morskie Oko", Cyrulik Warszawski, "Miraż", "Stańczyk") oraz również na innych estradach Polski a także Wiednia i Kijowa.

Występował również w kawiarniach (np. Ziemiańska w Warszawie), jednak głównie związany był z Teatrem Nowości w Krakowie oraz Teatrem Bagatela w Warszawie. W 1918 roku stworzył w Krakowie kabaret "Rozmaitości", który mieścił się w tzw. Drobnerionie[1], a 16 marca 1921 utworzył "Kabaret Literacki" w kawiarni Odrodzenie przy ul. Sławkowskiej 30.

Na swoim koncie miał również role teatralne, a także zagrał w jednym filmie (1936).

Po II wojnie światowej występował sporadycznie i związany był głównie z Teatrem Powszechnym w Krakowie.

Styl Leona Wyrwicza charakteryzował się dużą indywidualnością. Począwszy od stroju (w czasach gdy na scenie standardem był frak, występował w zwykłym garniturze), braku jakiejkolwiek charakteryzacji i rekwizytów, używanym języku (często używał gwary). Bez uśmiechu, zachowując śmiertelnie poważną minę, opisywał najśmieszniejsze sytuacje. Będąc niezwykle naturalnym, bardzo sugestywnie i plastycznie przedstawiał każdą postać. Nie korzystał z gotowych tekstów, lecz wymyślał je samodzielnie często improwizując na scenie i dorzucając aktualne żarty.

Mieszkał w Krakowie przy ul. św. Filipa 23.

Leon Wyrwicz spoczywa na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.