Konstandinos (Kostis) Stefanopulos (gr. Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος; ur. 15 sierpnia 1926 w Patras, zm. 20 listopada 2016 w Atenach) – grecki prawnik i polityk, minister, prezydent Grecji w latach 1995–2005.

Konstandinos Stefanopulos był absolwentem prawa. Po studiach pracował jako adwokat w Patras. Równocześnie rozpoczął działalność polityczną, jako członek Narodowej Unii Radykalnej. Po raz pierwszy został wybrany do parlamentu w 1964, z prowincji Achaja. W latach 1967–1974 przebywał na emigracji w Paryżu. W 1974 wszedł w skład (prowizorycznego) Rządu Jedności Narodowej Konstandinosa Karamanlisa, jako podsekretarz stanu w Ministerstwie Handlu. Wybrany do Parlamentu, z ramienia Nowej Demokracji w wyborach 1974, 1977, 1981 i 1985. Od 1981 do 1985 pełnił funkcję sekretarza i rzecznika klubu poselskiego. Od listopada 1974 do września 1976 był ministrem spraw wewnętrznych. Od września 1976 do listopada 1977 był ministrem spraw socjalnych oraz szefem gabinetu premiera (1977–1981).

W 1985 r. bez powodzenia starał się o przywództwo Nowej Demokracji, następnie, 6 września 1985, założył partię Demokratyczna Odnowa (Δημοκρατική Ανανέωση – ΔΗ.ΑΝΑ.). W roku 1989 wybrany został radnym w okręgu Ateny'A, pozostając przywódcą partii do czerwca 1994, gdy to partia zawiesiła działalność, po porażce w wyborach do Parlamentu Europejskiego.

W nadchodzących wyborach prezydenckich jego kandydaturę wysunęło inne małe ugrupowanie polityczne – Demokratyczna Wiosna. Uzyskując poparcie także PASOK, 8 marca 1995 został wybrany na prezydenta Grecji. 10 marca 1995 objął urząd, zastępując na tym stanowisku Konstandinosa Karamanlisa. W lutym 2000 ponownie wybrany. Termin jego kadencji upłynął w 2005; zgodnie z greckim prawem nie mógł się ubiegać o prezydenturę po raz trzeci. W marcu 2005 zastąpił go Karolos Papulias.

Jako Prezydent Republiki, Konstandinos Stefanopulos zjednał sobie duży autorytet u polityków wszystkich opcji i zdecydowaną popularność i szacunek w społeczeństwie.

Odznaczenia

Jako Prezydent z urzędu (ex officio) był wielkim mistrzem orderów: Zbawiciela, Jerzego I, Honoru, Feniksa i Dobroczynności.

W 1996 prezydent Aleksander Kwaśniewski odznaczył go Orderem Orła Białego, a w 1999 otrzymał słoweński Złoty Order Wolności z rąk Milana Kučana. Odznaczony również litewskimi: Krzyżem Wielkim Orderu Witolda Wielkiego w 1997 i Krzyżem Wielkim Orderu Wielkiego Księcia Giedymina w 1999, chorwackim Wielkim Orderem Króla Tomisława w 1998, hiszpańskim Łańcuchem Orderu Karola III w 1998, portugalskim Łańcuchem Orderu Infanta Henryka w 1999, szwedzkim Orderem Serafinów w 1999, łotewskim Orderem Trzech Gwiazd I klasy w 1999, rumuńskim Łańcuchem Orderu Gwiazdy w 1999, austriacką Wielką Gwiazdą Odznaki Honorowej za Zasługi dla Republiki w 1999, słowackim Orderem Podwójnego Białego Krzyża I klasy w 2000, islandzkim Krzyżem Wielkim Orderu Sokoła w 2001, włoską Wielką Wstęgą Orderu Zasługi Republiki Włoskiej w 2001, norweskim Krzyżem Wielkim Orderu Świętego Olafa w 2004, filipińskim Wielkim Łańcuchem Orderu Sikatuny w 1997.