Konstancja Bednarzewska z Raykowskich (ur. 10 kwietnia 1866 w Warszawie, zm. 11 stycznia 1940 w Krakowie) − polska aktorka teatralna i filmowa.

Debiutowała rolą Heleny w przedstawieniu "Pan Jowialski" w zespole K. Kamińskiego w Petersburgu 27 września 1892 roku. Jeszcze przed debiutem poślubiła Seweryna Bednarzewskiego, lecz małżeństwo bardzo szybko się rozpadło. W sezonach 1893/1894 pracowała w Teatrze Miejskim w Krakowie. Następnie przeniosła się do Lwowa, gdzie pozostała do roku 1906. Grała również na deskach Warszawskich Teatrów Rządowych (1906-1908), w poznańskich teatrach (1910-1911) oraz znów we Lwowie (1911-1913). W 1913 roku przeniosła się na stałe do Krakowa i odtąd, aż do opuszczenia sceny w 1930 grała w Teatrze im. Juliusza Słowackiego. Największe artystyczne sukcesy odnosiła grając m.in.: Dianę w Fantazym, Laurę w Kordianie, Salomeę w Śnie srebrnym Salomei, Elżbietę w Don Carlosie, Ofelię w Hamlecie. Zasłużowa członkini ZASPu. Została pochowana na krakowskim Cmentarzu Rakowickim.

Filmografia

• 1927: Mogiła nieznanego żołnierza jako Matka Łazowskiego