Kazimierz Stefan Thiel (ur. 25 stycznia 1924 w Doruchowie, zm. 24 kwietnia 2015 w Warszawie) - polski geotechnik, specjalizujący się w mechanice skał, profesor nauk technicznych.

Był synem Stanisława Thiela, najmłodszym z czwórki rodzeństwa. Z całej rodziny tylko on przeżył II wojnę światową. Pracę w rodzinnym majątku połączył ze studiami na Politechnice Wrocławskiej, które ukończył w 1950 roku. Po ich ukończeniu przeniósł się do Warszawy. W 1958 roku uzyskał stopien doktora, a w 1964 doktora habilitowanego na Politechnice Warszawskiej. W 1973 roku otrzymał stopień profesora nadzwyczajnego, a w 1982 profesora zwyczajnego nauk technicznych. W 1991 został członkiem korespondentem PAN, a w 1998 członkiem rzeczywistym.

Zawodowo był związany z Instytutem Budownictwa Wodnego Polskiej Akademii Nauk, Centre Experimental des Recherses et d'Etudes du Batiment et des Travaux Publics w Paryżu oraz Ecole Nationale Polytechnique w Algierze.

14 stycznia 2008 Politechnika Warszawska przyznała mu tytuł doktora honoris causa.

Wybrane publikacje

• Mechanika skał w inżynierii wodnej (1980)
• Projektowanie i wykonanie automatycznych systemów kontroli zboczy: na przykładzie zbocza osuwiskowego w Tresnej (1993, wspólautorstwo)
• Zjawiska osuwiskowe w polskich Karpatach fliszowych : geologiczno-inżynierskie właściwości wybranych osuwisk (1997, wspólautorstwo)
• Osuwiska we fliszu Karpat polskich: geologia, modelowanie obliczenia stateczności (1999, współautorstwo)