Kazimierz Rudzki (ur. 6 stycznia 1911 w Warszawie, zm. 2 lutego 1976 tamże) – polski aktor, reżyser, konferansjer i pedagog.

Urodzony w rodzinie Bronisława, właściciela wydawnictwa nutowego i wytwórni płytowej.

Ukończył studia ekonomiczne, słuchacz Instytutu Reduty związanego z Juliuszem Osterwą, a następnie Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej w Warszawie, który ukończył w 1938. W tym samym roku zadebiutował w Warszawie. W 1939 został powołany do wojska, brał udział w Kampanii wrześniowej i dostał się do niewoli pod Kockiem, trafiając do obozu jenieckiego w Woldenbergu. Tam zorganizował teatr, w którym był aktorem, reżyserem i konferansjerem.

Po wojnie wrócił do Warszawy i występował w teatrze, radiu i telewizji (niemal od początku). Jego dorobek sceniczny to ok. 20 ról, filmowy ponad 20 ról. Wykorzystywał w nich perfekcyjnie swoje warunki fizyczne (był wysoki, szczupły z orlim nosem i bardzo charakterystycznym tembrem głosu, podawał mistrzowsko błahe i komiczne teksty z kamienną twarzą i tonem), wypracował swoisty styl konferansjerki estradowej i kabaretowej.

Od 1956 profesor warszawskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej, a następnie jej prorektor. Sukces przyniosła mu rola podporucznika Turka w filmie Eroica Andrzeja Munka, lecz dziś pamiętany jest z roli ojca Pawła w serialu Wojna domowa Jerzego Gruzy. Prowadził też w Polskim Radiu audycje dla młodzieży propagujące kulturę słowa, uczące podstawowych umiejętności aktorskich.

Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.

Filmografia (wybór)

• Eroica (1957) – podporucznik Turek
• Głos z tamtego świata (1962) – Zenon Aksamitowski
• Pasażerka (1963)
• Pierwszy dzień wolności (1964) – podpułkownik Ostrowski
• Wojna domowa (1965–1966) – Kazimierz Jankowski (ojciec)
• Lenin w Polsce (1966) – ksiądz
• Marysia i Napoleon (1966) – Talleyrand
• Jak rozpętałem drugą wojnę światową (1969) – oficer brytyjski
• Nie lubię poniedziałku (1971) – dyrektor "Maszynohurtu"
• Milion za Laurę (1971) – lekarz psychiatra
• Czterdziestolatek (1974) – profesor

Role teatralne (wybór)

• Fouché w Madame Saint-Gêne
• Dr Knock w Knock, czyli triumf medycyny

Odznaczenia i nagrody

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1955)
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955)
• Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego (1967)
• Nagroda państwowa III stopnia (1952)
• Nagroda Ministra Kultury i Sztuki II stopnia za prace sceniczne, filmowe i estradowe (1963)