Kazimierz Milewski ps. "Janka" (ur. 16 sierpnia 1921 w Gdańsku, zm. 22 sierpnia 1944 w Warszawie) – harcerz, powstaniec warszawski, żołnierz II plutonu "Alek" 2. kompanii "Rudy" batalionu "Zośka" Zgrupowania "Radosław" Armii Krajowej.

Syn Bernarda Milewskiego, inspektora Urzędu Emigracyjnego Wolnego Miasta Gdańska, współzałożyciela Macierzy Szkolnej, wiceprezesa Gminy Polskiej i Jadwigi z Pyczyńskich, działaczki Towarzystwa Polek i śpiewaczki w Chórze Polskim "Lutnia". Oboje rodzice działali w Polonii Wolnego Miasta Gdańsk. Brat Tadeusza Milewskiego. Uczęszczał do Gimnazjum Polskiego Gdańsk. Działał od 1932 r. w IV lotniczej Gdańskiej Drużynie Harcerzy im. Żwirki i Wigury. Od 1935 r. mieszkał we Wrzeszczu, następnie w Sopocie.

Tuż przed wybuchem wojny wyjechał wraz z bratem Tadeuszem do Warszawy, gdzie przebywała ich matka, młodszy brat Stanisław oraz siostra Jadwiga. Z Warszawy wyjechał do Kowla, gdzie poznał Wojciecha Omyłę, a stamtąd do Kowna. W listopadzie 1941 r. powrócił do stolicy i przyłączył się do konspiracji.

W powstaniu warszawskim walczył na Woli i Starym Mieście. Brał udział w wyzwalaniu obozu koncentracyjnego Gęsiówka. Ciężko ranny 19 sierpnia od pocisku, który urwał mu prawą rękę, zmarł trzy dniu później w Szpitalu Jana Bożego. Jego ciała nigdy nie odnaleziono. Jego symboliczny grób znajduje się na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w kwaterze żołnierzy batalionu Zośka.

Został odznaczony Krzyżem Walecznych.