Kazimierz Kobylański (ur. 1892 w Warszawie, zm. 1978) – inżynier, przedstawiciel Stronnictwa Narodowego w Radzie Jedności Narodowej, członek sztabu Narodowych Sił Zbrojnych.

Aresztowany przez NKWD 19 marca 1945 wraz z innymi przywódcami Polskiego Państwa Podziemnego w prowokacji (zaproszenia na rzekome rozmowy w celu powołania nowego rządu polskiego w ramach wykonania porozumień jałtańskich) i wraz z innymi wywieziony na Łubiankę. Uniewinniony w moskiewskim procesie szesnastu w czerwcu 1945. Wraz z pięcioma innymi politykami Stronnictwa Narodowego (Jan Bielawski – prezes Komitetu Legalizacyjnego, Stanisław Rymar, Karol Stojanowski, Szymon Poradowski i Edward Bensch), podpisał się pod memoriałem skierowanym 23 sierpnia 1945 do Bolesława Bieruta jako prezydenta Krajowej Rady Narodowej o legalizację Stronnictwa Narodowego w Polsce. Sygnatariusze memoriału zamierzali dotrzeć do podziemia zbrojnego z apelem o zaprzestanie walk i wsparcie starań legalizacyjnych. Na memoriał władze KRN w ogóle nie udzieliły odpowiedzi, część z jego sygnatariuszy aresztowano. Protest w sprawie aresztowań złożyli w ambasadach Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych – gwarantów porozumień jałtańskich – działacze SN Zygmunt Lachert, Karol Stojanowski i Aleksander Zwierzyński. Autorzy protestu prosili rządy anglosaskie o interwencję w sprawie zwolnienia z więzień członków Stronnictwa Narodowego i rozważenie sytuacji w Polsce i uznanie,że sytuacja ta wymaga narady trzech wielkich mocarstw, gdyż uchwały [konferencji] w Jałcie nie są wykonane. Kazimierz Kobylański aresztowany przez UB we wrześniu 1945, został uwolniony 11 listopada. Ponownie aresztowany w lipcu 1947.