Kazimierz Jan Piątek ps. Herwin (ur. 2 marca 1886 w Krakowie, zm. 20 maja 1915 w Pęcławicach Górnych) – kapitan Legionów Polskich, dowódca 1 Kompanii Kadrowej po Tadeuszu Kasprzyckim, następnie II batalionu 1 pułku piechoty oraz V batalionu I Brygady. Członek Związku Strzeleckiego.

Był synem Pawła i Marii z domu Nalepa.

Po ukończeniu Gimnazjum św. Jacka, w latach 1906-1910 studiował na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, po ukończeniu którego podjął pracę w charakterze konserwatora zabytków w Muzeum Narodowym w Krakowie.

W 1912 roku wstąpił do Związku Strzeleckiego i ukończył kurs oficerski otrzymując z rąk Józefa Piłsudskiego znak oficerski "Parasol". Wkrótce awansował na komendanta oddziału Kraków-Podgórze. Przez Józefa Piłsudskiego został mianowany dowódcą Pierwszej Kompanii Kadrowej. Stanowisko to objął dopiero po przekroczeniu granicy zaborów w Michałowicach, gdyż ciążył na nim zarzut dezercji - nie stawił się po otrzymaniu karty mobilizacyjnej do armii austriackiej. Początkowo był komendantem 1 plutonu, a od 8 sierpnia 1914 pod Miechowem został oficjalnie dowódcą Kadrówki.

12 sierpnia 1914 jako pierwszy wjechał do Kielc i wprowadził I Kompanię Kadrową. 9 października 1914 otrzymał stopień kapitana. Pierwszy raz został ranny pod Łowczówkiem 23 grudnia 1914. Został też ranny podczas walk o wzgórze Kozinek-Płaczkowice pod Konarami 19 maja 1915 roku. Przewieziono go do lazaretu wojskowego w Pęcławicach Górnych wraz z czterema innymi oficerami, gdzie zmarł następnego dnia. Przez cały czas służby nosił w tornistrze komplet dzieł Juliusza Słowackiego.

Według jednej wersji, początkowo pochowano wszystkich w pojedynczych grobach (w tzw. Dąbkach w górnej kwaterze) na gruncie rolnika Stanisława Witkowskiego w Pęcławicach Górnych. Jednak pozostałą trójkę zabrały rodziny do ich rodzinnych miejscowości. Po ciało kpt. Herwina Piątka w marcu 1917 zgłosiła się rodzina z Krakowa. Ciało zmarłego miał przewieźć pewien furman, który pracował u Wojciecha Zająca mieszkańca wsi Pęcławice Górne. Wspomniany Wojciech Zając wynajmował konie i wóz staszowskiemu żydowi Siejce (właścicielowi hurtowni metalu). Żyd Siejka prowadził handel: do Krakowa wysyłał artykuły rolne a stamtąd przywoził artykuły przemysłowe. Furmanowi Siejka płacił 1 rubla za dzień pracy a drugiego rubla dostawał od Wojciecha Zająca. Za transport ciała kpt. Herwina żyd zgodził się z rodziną na 800 rubli. Ekshumowano ciało kapitana z Dąbek. Jednak furman chciał większa dolę od żyda za taki transport. W wyniku sporu nie doszło do porozumienia między żydem a furmanem, a ciało kapitana nie wróciło do Pęcławic Górnych, ale zawieziono je do kaplicy cmentarnej w Szczeglicach gdzie spoczywa po dzień dzisiejszy. W dniu 17 maja 2002 roku odsłonięto w Pęcławicach Górnych obok remizy strażackiej pomnik ku czci legionistów Piłsudskiego, zmarłych w tej wsi.

Problemy z miejscem pochówku wynikają z tego, iż w tym miejscu, gdzie pochowane było ciało kpt. Herwina w Pęcławicach Górnych, były dwie kwatery. Górną kwaterę zajmowali oficerowie, natomiast dolną zwykli szeregowi. W 1938 kiedy przenoszono pozostałe ciała z Pęcławic Górnych do Gór Pęchowskich, przeniesiono te z dolnej kwatery - ciała zwykłych szeregowych, bo w górnej kwaterze już nikogo nie było. Ciało "Herwina" zostało wcześniej przeniesione w 1918 r na cmentarz wojenny w przysiółku Samotnia we wsi Jurkowice.

Według drugiej wersji, opisanej przez badaczkę miejsc pochówku żołnierzy I Brygady Legionów Polskich, Urszulę Oettingen, grób Kazimierza Jana Piątka znajduje się w miejscowości Góry Pęchowskie, gdzie została umieszczona tablica pamiątkowa ufundowana przez rodzinę.

W niepodległej Polsce zweryfikowany do stopnia majora piechoty, otrzymał ponadto Order Virtuti Militari klasy 5 Nr. 7089 oraz Krzyż Niepodległości.

Na jego cześć nazwano most na rzece Bobrzy ("most kpt. Kazimierza Herwina-Piątka" Kielce - Słowik - dzielnica miasta) na wjeździe do Kielc od strony Krakowa. W Krakowie w dzielnicy Prądnik Biały jedna z ulic nosi jego imię .

W krakowskiej dzielnicy Podgórze znajduje się tablica pamiątkowa wmurowana w hołdzie poległym podgórskim legionistom (wtedy Podgórze było osobnym miastem), którzy wyruszyli pod dowództwem kpt. Kazimierza Herwina-Piątka.