Kazimierz Cichowski ps. Hrabia, Anatol, Wysocki, Jasiński (ur. 7 grudnia 1887 w Klimkiewiczowie, zm. 26 października 1937 w Moskwie) – działacz polskiego i międzynarodowego ruchu komunistycznego i robotniczego.

Urodzony 7 grudnia 1887 w Klimkiewiczowie (od 1924 włączonym do Ostrowca Św.) jako syn Teresy z Łubieńskich i Henryka, wnuk Romana, brat Henryka, teologa, praprapraprawnuk Marii Amalii z Brühlów Mniszchowej.

Od 1898 uczeń gimnazjum w Sosnowcu, gdzie od 1904 czynny w rewolucyjnym ruchu młodzieżowym. Przeniesiony do gimnazjum w Warszawie, skąd usunięty za udział w strajkach szkolnych 1905-06. W 1907 zdał maturę w Petersburgu, w tym czasie wstąpił tam do SDKPiL. W latach 1907 – 1909 w Liège jako student Politechniki, skąd usunięty za działalność polityczną. W 1909 – 1910 w Warszawie jako pracownik bankowy, ożenił się z Janiną z Podgórskich. W 1910 – 1913 na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Paryżu, ponownie usunięty politycznie. Następnie w Warszawie jako pracownik Centralnego Towarzystwa Rolniczego, a następnie Międzynarodowego Banku Handlowego. W ramach ewakuacji banku wskutek działań wojennych od 1915 (wraz z żoną i dziećmi) w Petersburgu (w latach 1914-1924 przez Rosjan nazywanym Piotrogród). Bierze udział w rewolucji październikowej. Od grudnia 1917 zastępca szefa Komisariatu do Spraw Polskich w Ludowym Komisariacie Narodowości. W latach (1918-20) na terenie Litwy i Białorusi m.in. jako członek KC Komunistycznej Partii Litwy oraz w działającym 1919 w Wilnie w Tymczasowym Rządzie Robotniczo-Chłopskim Litwy jako komisarz ludowy finansów i jako przewodniczący Centralnego Komitetu Wykonawczego Rad Delegatów Robotniczych Litewsko-Białoruskiej Republiki Radzieckiej.

W 1921 w Berlinie jako Przedstawiciel KPRP (od 1925 przyjęła nazwę KPP), a następnie w Polsce. Aresztowany 30 października 1921 we Lwowie i jako jeden z głównych oskarżonych podczas procesu działaczy Komunist. Partii Galicji Wsch. w tzw. procesie świętojurskim w 1923 skazany na 3 lata więzienia. Karę odbywał w więzieniach we Lwowie i w Chęcinach, gdzie pisał dla "Trybuny Robotniczej" pod pseud. K. Jurowicz. W 1925-29 członek KC KPP, a 1925-27 Biura Politycznego tej partii. W latach 1928-29 sekretarz komunistycznej frakcji poselskiej w Sejmie. W latach 1927-1929 trzykrotnie aresztowany w Łodzi, Berlinie i 18 marca 1929 roku w Warszawie. W 1930 r. skazany na 8 lat ciężkiego więzienia (które w murach opactwa na Św. Krzyżu utworzyła administracja carska od 1864 tłumiąc powstanie styczniowe).

W 1932 w ramach granicznej wymiany więźniów politycznych przekazany do ZSRR, gdzie (już jako rozwiedziony i związany z Wiktorią Lisowską-Cichowską) pracował w organizacjach międzynarodowego ruchu robotniczego jako przedstawiciel Komitetu Wykonawczego Kominternu. Od grudnia 1936 podczas wojny domowej w Hiszpanii jako jeden ze współorganizatorów Brygad Międzynarodowych (m.in. w Albacete, jako naczelnik wydziału kadr). W sierpniu 1937 w Paryżu, skąd pomimo ostrzeżeń wyjeżdża do ZSRR dla podjęcia starań uwolnienia aresztowanych. 21 sierpnia 1937 aresztowany w Moskwie i tam 26 października 1937 roku skazany na karę śmierci. Tego samego dnia zastrzelony w areszcie i po kremacji pochowany w zbiorowej mogile na Cmentarzu Dońskim w Moskwie. Zrehabilitowany całkowicie wyrokiem z dnia 28 października 1955 Izby Wojskowej Sądu Najwyższego ZSRR.