Kazimierz Bagiński (ur. 15 marca 1890 w Warszawie, zm. 27 lipca 1966 w Phoenix) – polski polityk, działacz ruchu ludowego, w latach 1919–1930 poseł na Sejm II RP (na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm I i II kadencji), publicysta.

Życiorys

W 1911 ukończył prywatną Szkołę Filologiczną im. Stanisława Staszica. W latach 1911–1914 studiował na Politechnice Lwowskiej.

Działał w Polskiej Partii Socjalistycznej. W 1915 współorganizował Polskie Stronnictwo Ludowe "Wyzwolenie". Był także współorganizatorem związków strzeleckich w Galicji w czasie I wojny światowej, legionistą oraz żołnierzem w wojnie polsko-bolszewickiej.

W latach 1918–1931 był sekretarzem PSL "Wyzwolenie". W 1929 współorganizował Centrolew. Został skazany na dwa lata w procesie brzeskim. W latach 1933–1939 przebywał w Czechosłowacji. W latach 30. był też sekretarzem NKW SL.

W czasie okupacji niemieckiej w Polsce wiceprezes Rady Jedności Narodowej. Działał w SL "Roch" (m.in. od października do listopada 1944 był prezesem Centralnego Kierownictwa Ruchu Ludowego). Aresztowany przez NKWD 28 marca 1945, uprowadzony i wywieziony do Moskwy, jeden z oskarżonych w pokazowym „procesie szesnastu” w czerwcu 1945, skazany na rok więzienia. Po uwolnieniu działacz Polskiego Stronnictwa Ludowego (mikołajczykowskiego). W 1947 w obawie przed aresztowaniem, równolegle do Stanisława Mikołajczyka uciekł z zsowietyzowanej Polski przez zieloną granicę. W latach 1949–1954 był przewodniczącym Tymczasowego NKW PSL – Odłam Jedności Narodowej z siedzibą w Waszyngtonie. Do śmierci mieszkał w Stanach Zjednoczonych.

W 1922 został odznaczony Srebrnym Krzyżem Orderu Virtuti Militari. Złożył to odznaczenie z powodów politycznych w Sejmie w 1928.