Karol Różycki (ur. 1789 w Hucyłówce pod Czerniejowcami w powiecie jampolskim, zm. 1870 w Paryżu) – polski pamiętnikarz i publicysta, generał powstania styczniowego.

Od 1809 służył w armii Księstwa Warszawskiego i jako oficer jazdy brał udział we wszystkich jej kampaniach w latach 1815 - 1822 w armii Królestwa Polskiego. Urlopowany gospodarował na Wołyniu. Po wybuchu powstania 1830 współorganizator sił zbrojnych na Wołyniu i jako dowódca pułku jazdy walczył w składzie Korpusu gen. Józefa Dwernickiego. Po kapitulacji wyemigrował do Francji i działał w organizacjach demokratycznych pod patronatem gen. Józefa Dwernickiego (Młodsza Polska, Towarzystwo Demokratyczne i inne). W 1842 związał się z A. Towiańskim.

W 1853 rząd turecki zaprosił go do swojej służby w stopniu generała. Propozycji nie przyjął.

Po wybuchu powstania styczniowego 1863, Rząd Narodowy wezwał go do udziału i awansował na generała. Przybył do Krakowa, ale po rozeznaniu sytuacji do działań nie przystąpił i wrócił do Paryża, tam zmarł. Pochowany na cmentarzu Montmartre. Ojciec Edmunda Różyckiego generała powstania styczniowego i szwagier Sadyka Paszy.