Karin Stanek (ur. 18 sierpnia 1943 lub 1946 w Bytomiu, zm. 15 lutego 2011 w Wolfenbüttel) – polska piosenkarka bigbitowa, wokalistka zespołu Czerwono-Czarni, ceniona za energię i wyrazistość sceniczną, określana jako jeden z symboli bigbitu. W latach 60. należała do najpopularniejszych polskich piosenkarek, lansując przeboje „Malowana lala”, „Chłopiec z gitarą” i „Jedziemy autostopem”. W latach 70. wyemigrowała z Polski do Niemiec, by rozpocząć działalność na tamtejszym rynku muzycznym. Do końca swego życia przebywała w Niemczech, gdzie zmarła na skutek komplikacji chorobowych.

Data urodzenia Karin Stanek jest kwestią dyskusyjną, źródła nie podają jednoznacznej wersji. Zdaniem niektórych nastoletnia Karin Stanek zawyżyła swój wiek, by móc wcześniej podjąć pracę. Pochodziła z rodziny górniczej, gdzie z powodu trudnej sytuacji materialnej musiała przejąć domowe obowiązki i opiekować się młodszym rodzeństwem. Po ukończeniu siedmiu klas szkoły podstawowej pracowała jako goniec w Przedsiębiorstwie Instalacyjnym Przemysłu Węglowego. Była muzycznym samoukiem i karierę zaczynała w amatorskich zespołach młodzieżowych działających na Śląsku. W 1961 roku została zakwalifikowana do organizowanego przez Polskie Radio konkursu piosenki.

Debiutowała piosenką „Jimmy Joe” w marcu 1962, którą wygrała konkurs Czerwono-Czarni szukają młodych talentów, zostając tym samym wokalistką grupy. W lipcu 1962 zakwalifikowała się do finałowej dziesiątki I Festiwalu Młodych Talentów w Szczecinie i wystąpiła z Czerwono-Czarnymi na festiwalu w Sopocie. W roku 1963 wzięła udział w I Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, gdzie wykonała przeboje „Malowana lala”, „Autostop” i „Chłopiec z gitarą”, dostając wyróżnienie. Pojawiła się w krótkometrażowym filmie pt. Gdzieś w Polsce, a następnie w produkcji Janusza Morgensterna Dwa żebra Adama. W 1964 roku wystąpiła ponownie na festiwalu w Sopocie, a także na festiwalu w Opolu, gdzie odebrała nagrodę specjalną za piosenkę „Jedziemy autostopem”. W Opolu pojawiła się jeszcze w 1965 roku, wtedy też zdobyła III nagrodę na IV Międzynarodowym Festiwalu Krajów Nadbałtyckich. Już jako znana artystka uzupełniła wieczorowo wykształcenie i zdała maturę. Razem z zespołem Czerwono-Czarni występowała w wielu krajach Europy, a także w USA i Kanadzie. W 1966 roku nagrała z nimi album Czerwono-Czarni, a rok później płytę 17.000.000.

Współpraca Karin Stanek z Czerwono-Czarnymi dobiegła końca w 1969 roku, kiedy to wokalistka odeszła z powodu trudnej atmosfery w zespole. Poznała wówczas Annę Kryszkiewicz, która miała zostać jej wieloletnią menadżerką. Stanek rozpoczęła występy w polsko-czeskiej grupie The Samuels. Śpiewała także z zespołami Aryston, Inni oraz Schemat, by następnie zdecydować się na działalność solową. Wystąpiła w Opolu w 1971 i 1974 roku, w tamtym czasie będąc jednocześnie obiektem wrogich ataków ze strony prasy. Nadal koncertowała w Europie i ZSRR. W 1976 roku wyjechała z Polski do Niemiec, by tam rozpocząć działalność muzyczną. Pod koniec lat 70. nagrała kilka singli w języku niemieckim, a w 1979 roku wystąpiła z piosenką „Ich mag dich so wie du bist” w popularnym programie Disco. Ukazała się wówczas jej płyta Das geballte Temperament mit der unerhörter Stimme, nagrana w całości w języku niemieckim. W roku 1981 wydała singel pod pseudonimem Cory Gun, a w 1982 roku dwa single z własnym zespołem Blackbird, tym razem po angielsku. Nagrania te zostały jednak pozbawione promocji, jako że agentka artystki, przebywająca wówczas w Polsce, napotkała trudności z powrotem do Niemiec. Stanek przyjęła wówczas niemieckie obywatelstwo i skierowana została na kurs językowy dla przesiedleńców. Przerwała dalszą karierę, występując dopiero pod koniec lat 80. w USA, a także w Niemczech.

Karin Stanek odwiedziła Polskę dopiero po 15-letniej przerwie, w 1991 roku. Wtedy to wystąpiła w sopockiej Operze Leśnej w koncercie poświęconym legendom polskiego rocka, otrzymując entuzjastyczne przyjęcie. Rok później ponownie wystąpiła w Sopocie, a na rynku pojawiło się pierwsze wydawnictwo CD w jej dorobku, kompilacja Greatest Hits. W 1993 roku ukazała się biografia Malowana lala autorstwa menadżerki artystki, Anny Kryszkiewicz, a w roku 1995 Stanek wzięła udział w programie Szansa na sukces, u boku Heleny Majdaniec i Jacka Lecha. Następnie nawiązała krótką współpracę z zespołem Gang Olsena. Sporadycznie pojawiała się w kraju, udzielając dużych koncertów. Nie wróciła jednak na stałe do Polski, m.in. ze względu na mieszkającą w Niemczech matkę, którą się opiekowała.

Ostatni występ Karin Stanek w Polsce miał miejsce w 2005 roku. Wtedy też ukazało się jej ostatnie nagranie, wydana w Niemczech piosenka „Sex”. W roku 2007 piosenkarka podupadła na zdrowiu. Zmarła 15 lutego 2011 w niemieckim szpitalu z powodu ciężkiego zapalenia płuc, z którym walczyła przez kilka tygodni. Pochowana została w Wolfenbüttel.

Dyskografia

Albumy

• 1966: Malowana lala – Najpopularniejsze przeboje śpiewa Karin Stanek
• 1979: Das geballte Temperament mit der unerhörter Stimme
• 1992: Greatest Hits
• 1999: Malowana lala
• 2002: Złota kolekcja – Jedziemy autostopem
• 2002: Platynowa kolekcja – Złote przeboje
• 2003: Polskie perły – Jimmy Joe
• 2006: Platynowa kolekcja – Moje złote przeboje
• 2009: Dziewczyna z gitarą

Single

• 1962: Malowana piosenka, Teddy Bear, Jimmy Joe, Tutti Frutti
• 1963: Chłopiec z gitarą, Wio, kary, Piosenka o warkoczykach, Gaz, panie szofer
• 1963: Wala twist, Jedziemy autostopem, Piosenka z uśmiechem, Biała bluzka, czarne spodnie
• 1964: Zielone serce, Katarzyna, Motor i ja, Dla młodych ten twist
• 1979: Ich mag dich so wie du bist, Wir waren mehr als Nachbarskinder
• 1979: Hey Schnucki, komm’ tanz’ mal Boogie Woogie, Bye, Bye
• 1979: Tango Gitano, Ich hab’ schon so Manches falsch gemacht
• 1981: Let’s Have a Party, You Turn Me On (jako Cory Gun)
• 1982: Don’t Play That Game with Me (jako Blackbird)
• 1982: Tell Me (jako Blackbird)
• 2005: Sex