Jurij Walentinowicz Trifonow (ros. Юрий Валентинович Трифонов) (ur. 28 sierpnia 1925 w Moskwie, zm. 28 marca 1981 w Moskwie) - pisarz radziecki, laureat nagrody stalinowskiej. Czołowy przedstawiciel prozy urbanistycznej.

W latach 1944-1949 - Instutut Literatury im. Gorkiego. Za pierwszą powieść Studenci (1950) otrzymał Nagrodę Stalinowską. Kolejne jego utwory poruszały takie tematy jak: moralna dwojakość sowieckiej ideologii i tragiczne losy Kozaków podczas wojny domowej.

Popularność zdobył powieścią Studenci, na podstawie której powstała sztuka Mołodyje gody (1952). Największym osiągnięciem pisarskim Trifonowa był cykl tzw. moskiewskich opowieści: Zamiana, Bilans wstępny, Długie pożegnania, Drugie życie oraz Dom nad rzeką Moskwą. Poruszał w nich problematykę rewolucyjną, wojenną, rozrachunkową. Opisywał w nich rozpad osobowości rosyjskiego inteligenta pod wpływem zmian społeczno-politycznych w ustroju totalitarnym.

W latach 70. i 80. powstały znaczące powieści: Niecierpliwość, Stary, Czas i miejsce. Ostatnim utworem Trifonowa była nieukończona powieść o czasach stalinowskiego terroru - Iszczeznowinieje.