Juliusz Leo, właśc. Juliusz Franciszek Leo (ur. 15 listopada 1861 w Stebniku koło Drohobycza, zm. 21 lutego 1918 w Krakowie) – polityk galicyjski, ekonomista, prawnik, prezydent Krakowa.

W latach 1879–1884 studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim prawo, następnie w Berlinie ekonomię (1885–1887). W latach 1891–1904 już jako profesor wykładał na UJ. W 1904 został wybrany na funkcję prezydenta miasta Krakowa, którą pełnił przez 3 kadencje aż do śmierci.

Największymi dokonaniami prezydenckimi Juliusza Lea było sfinalizowanie wykupienia od Austriaków w 1905 Wawelu i rozpoczęcie szeroko zakrojonych prac jego rewitalizacji, stworzenie w latach 1907–1915 tzw. Wielkiego Krakowa, czyli przyłączenia 14 nowych dzielnic i powiększenie w ten sposób obszaru miasta z 7 do 47 km kwadratowych.

W 1914 współtworzył i był pierwszym prezesem Naczelnego Komitetu Narodowego, był jednym z współinicjatorów utworzenia Legionów Polskich.

Juliusz Leo pochowany jest na krakowskim Cmentarzu Rakowickim. Jego imię nosi jedna z krakowskich ulic w dzielnicy Krowodrza (osiedle Czarna Wieś) oraz polana w Lesie Wolskim