Juliusz Berger (ur. 15 listopada 1928 w Łucku, zm. 22 stycznia 1999 w Warszawie) – polski aktor i reżyser żydowskiego pochodzenia, w latach 1968-1969 dyrektor Teatru Żydowskiego w Warszawie.

Po wkroczeniu wojsk radzieckich do Łucka w 1939 został deportowany na Syberię. Lata II wojny światowej przeżył na tułaczce po Syberii, Kazachstanie, Uzbekistanie i pustyni Kara-kum. W 1945 wrócił jako repatriant do Polski i osiadł we Wrocławiu. W 1952 ukończył Wydział Prawa Uniwersytetu Wrocławskiego. W 1954 zdał egzamin eksternistyczny.

W latach 1952-1957 był aktorem Teatrów Dramatycznych we Wrocławiu i w latach 1953-1955 Dolnośląskiego Teatru Żydowskiego. W latach 1957-1969 był aktorem i reżyserem Teatru Żydowskiego w Warszawie. Po emigracji z Polski Idy Kamińskiej w latach 1968-1969 piastował urząd dyrektora naczelnego tego teatru. Przez kilka następnych lat dawał występy w Teatrze Żydowskim wyłącznie gościnnie.

W między czasie był aktorem warszawskich teatrów: w latach 1959-[1960 i 1961-1962 Teatru Miniatury Estrady Domu Wojska Polskiego, w latach 1960-1961 Teatru Powszechnego, w latach 1969-1974 Teatru Ludowego i następnie w latach 1974-1979 Teatru Nowego. W 1979 na stałe powrócił do Teatru Żydowskiego, gdzie jako aktor i reżyser pracował aż do śmierci w 1999.

Współpracował w latach 1983-1985 z Teatrem na Targówku w Warszawie oraz w latach 1984-1991 z Teatrem Muzycznym w Gdyni. W 1985 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.