Józef Janicki (ur. 21 kwietnia 1904 w Bremie, zm. 4 kwietnia 1980 w Poznaniu) – polski technolog żywności, profesor.

Urodził się w Niemczech, w Bremie, a po odzyskaniu przez Polskę niepodległości jego rodzina przeprowadziła się do Gniezna. Tam w 1923 rozpoczął naukę w gimnazjum.

Absolwent Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego Uniwersytetu Poznańskiego (1929, praca Próby otrzymywania alfadwuketofenoli przy pomocy reakcji Hoescha). Od 1927 asystent w Katedrze Technologii Rolnej Wydziału Rolno-Leśniczego UP. Interesował się przede wszystkim chemią i biosyntezą witamin (zwłaszcza z grupy B) oraz chemią białek zwierząt (34 rozprawy w czasopismach polskich i zagranicznych). Był członkiem rzeczywistym PAN. W poznańskim oddziale PAN utworzył Komisję Nauki o Żywności. Przyczynił się do otwarcia Wydziału Technologii Żywności na Akademii Rolniczej w Poznaniu (pierwszy dziekan).

W 1931 ożenił się z Felicją Ast, z którą miał 2 synów: Andrzeja (ur. 1936) i Krzysztofa (ur. 1946). W czasie II wojny światowej więzień KL Posen, następnie przesiedlony do Generalnego Gubernatorstwa jako robotnik przymusowy.

W 1948 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1959 – zwyczajnego.

Opublikował 273 publikacje naukowe. Wychował dwóch członków PAN, 17 profesorów i 10 docentów. Członek Międzynarodowego Towarzystwa Badań w zakresie Żywności i Żywienia, Europejskiej Federacji Inżynierii Chemicznej. W Międzynarodowym Stowarzyszeniu dla Chemii Zbóż pełnił funkcję przewodniczącego grupy roboczej ds. oznaczeń witamin.

Pochowany na cmentarzu św. Jana Vianneya w Poznaniu.