Józef Chaciński (ur. 13 marca 1889 w Warszawie, zm. 6 maja 1954 w Górze Kalwarii) – studiował prawo w Szwajcarii, Kijowie, Warszawie. Od lat młodzieńczych czynny w organizacjach społeczno-politycznych. Dwukrotny prezes Stronnictwa Pracy: od listopada 1920 do listopada 1922 i od stycznia 1927 do kwietnia 1928, poseł na Sejm II Rzeczypospolitej I i II kadencji w latach 1922–1930, prezes klubu sejmowego w kadencjach 1922–1927 i 1928–1930, członek Rady Jedności Narodowej, polski adwokat.

Krótko przed przewrotem majowym powierzono mu misję utworzenia rządu jednak wobec sprzeciwu Prezydenta wobec kandydatury gen.Sikorskiego na stanowisko Ministra Spraw Wewnętrzych (pod wpływem Piłsudskiego) zrzekł się misji.

W czasie II wojny światowej był w latach 1940–1942 więźniem niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau. Aresztowany 28 marca 1945 przez NKWD, został skazany w procesie szesnastu na 4 miesiące więzienia.