Józef Brodowski (młodszy) herbu Łada (ur. 17 stycznia 1828 w Warszawie, zm. 4 września 1900 w Warszawie) – polski malarz, syn Antoniego, brat Tadeusza.

W latach 1844–1851 uczył się pod kierunkiem Rafała Hadziewicza w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie. Duży wpływ na niego miał Jan Feliks Piwarski, profesor rysunku i malarstwa pejzażowego, propagujący malarskie studia w plenerze. Brodowski wraz z grupą przyjaciół odbył podróże po kraju, gdzie malował i rysował naturę. Pracował z Januarym Suchodolskim.

W 1853 otrzymał stypendium i wraz z Wojciechem Gersonem wyjechał do Sankt Petersburga na dalsze studia w Akademii Sztuk Pięknych. Jego nauczycielem w Sankt Petersburgu był batalista Bogdan Willewalde. Studia na tamtejszej uczelni ukończył w 1856. W 1857 wyjechał do Francji, gdzie uczęszczał do pracowni Horacego Verneta.

W 1858 wyjechał w podróż do Włoch, zaś w 1859 powrócił na stałe do Warszawy. Pochowany został na warszawskich Powązkach.

Malował sceny: batalistyczne, rodzajowe, pejzaże. Do ulubionych tematów jego twórczości należą konie.

Jego najbardziej znane prace:

• Jan II Kazimierz w bitwie pod Beresteczkiem (1854) – obraz namalowany wraz z Juliuszem Kossakiem
• Przeprawa przez grzęzawisko (1874) – obraz z cyklu Dawne drogi
• Z wiatykiem (1882)
• Na polu bitwy
• Stado (1885)
• Bitwa z Krzyżakami (1887)
• Napoleon przekraczający Łabę (1895)
• Konie szlacheckie przed dworkiem
• Odpoczynek huzarów

Był współpracownikiem „Tygodnika Ilustrowanego”, w którym w latach 1860–1898 ukazało się wiele reprodukcji jego dzieł.