José Calvo y Sotelo (ur. 6 maja 1893, zm. 13 lipca 1936) - przywódca hiszpańskiej prawicowej opozycji parlamentarnej w 1936. Z wykształcenia ekonomista i doktor praw, był sekretarzem Akademii Nauk Moralnych i Politycznych madryckiego Ateneo; w 1917 został profesorem nadzwyczajnym Uniwersytetu Centralnego.

W rządzie Miguela Primo de Rivera był ministrem finansów, po jego upadku musiał opuścić kraj; powrócił dopiero w 1934, został wówczas jednym z liderów prawicy. 12 lipca José Castillo, porucznik Gwardii Szturmowej (Guardias de asalto) i członek Partii Socjalistycznej, został zamordowany przez skrajnie prawicową bojówkę Falangi w Madrycie. Dzień później, w nocy z 12 na 13 lipca, Calvo Sotelo został uprowadzony z domu przez grupę policjantów Gwardii Szturmowej i cywilnych bojówkarzy, którymi dowodził kapitan Gwardii Cywilnej (Guardia Civil) Fernando Condés, przy braku reakcji przydzielonej ochrony policyjnej. Sotelo został zamordowany strzałem w tył głowy.

Jego śmierć była zapalnikiem do wybuchu hiszpańskiej wojny domowej.