John Bardeen (ur. 23 maja 1908 w Madison w stanie Wisconsin, zm. 30 stycznia 1991 w Bostonie) – amerykański fizyk. Jest jedyną osobą, która dwukrotnie otrzymała Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki.

Po raz pierwszy otrzymał Nagrodę Nobla wspólnie z Williamem Shockleyem i Walterem Brattainem w roku 1956, za badania półprzewodników i wynalezienie tranzystora.

Po raz drugi został uhonorowany tą nagrodą w roku 1972, wraz z Leonem Cooperem i Robertem Schriefferem. Nagrodzono sformułowanie teorii nadprzewodnictwa, nazwanej później teorią BCS od inicjałów ich nazwisk. Podstawowe wyniki ich pracy zostały ogłoszone w roku 1957 w publikacji:

J. Bardeen, L. N. Cooper, J. R. Schrieffer, „Theory of Superconductivity”, Phys. Rev. 108 (5), 1175 (1957)

Nagrody i odznaczenia

Wybór według Biographical or Historical Notes w archiwum University of Illinois[4]:

• 1952 – Ballantine Medal, Franklin Institute
• 1954 – Buckley Prize (solid state)
• 1955 – Scott Medal, D.Sc. Union
• 1956 – Nobel Prize for Physics
• 1960 – D.Sc. University of Wisconsin
• 1962 – London Prize
• 1972 – Nobel Prize for Physics
• 1974 – D.Sc. University of Illinois
• 1977 – Presidential Medal of Freedom
• 1987 – Lomonosov Award, Soviet Academy of Sciences
• 1990 – John Bardeen Chair in Physics and Electrical and Computer Engineering Established at University of Illinois