Sir John Alcock (5 listopada 1892 - 18 grudnia 1919), brytyjski lotnik, znany z pierwszego przelotu przez Atlantyk bez lądowania w 1919 roku, z Arthurem Whittenem Brownem.

John Alcock urodził się w 1892 w Trafford, Manchester w Anglii. Początkowo pracował jako mechanik motocyklowy. Zainteresował się lotnictwem i podjął pracę w warsztatach lotniczych, a w 1911 ukończył kurs pilotażu.

Podczas I wojny światowej był instruktorem pilotażu i pilotem w lotnictwie bombowym RNAS. W 1916 został wysłany na śródziemnomorski teatr działań. Między innymi, 9 lipca 1917 dokonał bombowcem Handley Page O/100 śmiałego nalotu na Stambuł. 30 września, podczas próby kolejnego nalotu, jego samolot wpadł do morza na skutek awarii silnika; Alcock został uratowany, lecz trafił do niewoli tureckiej. Wojnę ukończył w stopniu kapitana, w marcu 1919 wystąpił z wojska.

Z 14 na 15 czerwca 1919, wraz z nawigatorem Arthurem Whittenem Brownem, Alcock jako pilot dokonał pierwszego nieprzerwanego przelotu ponad Oceanem Atlantyckim samolotem Vickers Vimy. Wystartowali z Nowej Fundlandii w kierunku na wschód i po 16 godzinach 28 minutach lotu 15 czerwca wylądowali na trzęsawisku w Irlandii, uszkadzając samolot. Pokonali dystans 3040 km (1890 mil, część źródeł podaje 3186 km - 1980 mil).

Po locie zostali uznani za bohaterów i pasowani przez króla Jerzego V na rycerzy, uzyskując tytuły szlacheckie, oraz uzyskali 10 000 funtów nagrody redakcji gazety Daily Mail. 15 grudnia 1919 w obecności Alcocka, rekordowy samolot Vimy został umieszczony w Muzeum Nauki w Londynie.

18 grudnia 1919, lecąc nowym samolotem amfibią Vickers Viking na pierwszy powojenny salon lotniczy w Paryżu, Alcock rozbił się we mgle na Cote d'Everard koło Rouen we Francji i poniósł śmierć w wyniku doznanych obrażeń.