Jerzy Ryszard Szacki (ur. 6 lutego 1929 w Warszawie, zm. 25 października 2016) – polski socjolog i historyk myśli socjologicznej. Od 1973 był profesorem Uniwersytetu Warszawskiego, a od 1991 członkiem Polskiej Akademii Nauk. Zaliczany do warszawskiej szkoły historii idei.

Po drugiej wojnie światowej pracował w urzędzie telekomunikacyjnym, początkowo jako ślusarz, następnie jako urzędnik. W 1948 dostał się na socjologię na Uniwersytecie Warszawskim. Jego rocznik był ostatni – w 1952 wydział zamknięto. Potem został wysłany w charakterze praktykanta do wrocławskich zakładów Pafawag. Gdy w 1956 przywrócono socjologię na Uniwersytecie Warszawskim, powrócił na uczelnię. W 1959 obronił doktorat na UW pod kierunkiem Bronisława Baczki. W 1965 habilitował się na Wydziale Filozoficznym UW. W 1973 został profesorem nadzwyczajnym, a w 1987 profesorem zwyczajnym.

W latach 1967–1968 był prodziekanem Wydziału Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego, a w latach 1981–1983 dziekanem Wydziału Filozofii i Socjologii UW. W latach 1968-1999 kierował też Zakładem Historii Myśli Społecznej w Instytucie Socjologii UW. Od 1999 roku jest emerytowanym profesorem Uniwersytetu Warszawskiego. Ostatnio wykładał w Instytucie Socjologii warszawskiej Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej.

Był też wykładowcą uczelni zagranicznych m.in. University of Minnesota mieszczącego się w amerykańskim Minneapolis, Oxford University i wiedeńskiego Institut für die Wissenschaften vom Menschen.

Jerzy Szacki był przez wiele lat członkiem Polskiego Towarzystwa Socjologicznego, a w latach 1972–1976 jego przewodniczącym. Przez jedną kadencję był członkiem Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego oraz Komitetu Badań Naukowych, a przez trzy kadencje członkiem Centralnej Komisji ds. Stopni Naukowych i Tytułu Naukowego. W latach 1974–1991 był redaktorem naczelnym kwartalnika Polish Sociological Bulletin. Zasiadał także w Prezydium PAN i był przewodniczącym Komitetu Socjologii PAN. Jest również członkiem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego i członkiem-założycielem Towarzystwa Popierania i Krzewienia Nauk.

Tłumacz i współtłumacz książek (Howarda Beckera, Harry’ego Elmera Barnesa, Émile Durkheima, Jean-Pierre’a Vernanta, Marcela Maussa).

W latach 70. Jerzy Szacki działał w środowisku opozycyjnie nastawionym do ówczesnej władzy. W 1978 roku był uczestnikiem Konwersatorium Doświadczenie i Przyszłość, gdzie skupiała się inteligencja partyjna i bezpartyjna. Po wprowadzeniu w Polsce stanu wojennego wystąpił z PZPR. W 1991 był jednym z założycieli ugrupowania Solidarność Pracy. Od 2007 związany ze stowarzyszeniem Forum Liberalne.

Odznaczony, wraz z matką, Barbarą, medalem Sprawiedliwy wśród Narodów Świata za uratowanie Ireny Hollender.

W 2009 roku uzyskał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.

13 listopada 2008 został odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.

Jego żoną była również socjolog, profesor Barbara Szacka.

Wybrane prace

• Ojczyzna, naród, rewolucja: problematyka narodowa w polskiej myśli szlacheckorewolucyjnej (1962)
• Durkheim (1964)
• Kontrrewolucyjne paradoksy (1965, wyd. 2: 2012)
• Utopie (1968)
• Tradycja. Przegląd problematyki (1971, wyd. 2 poprawione: 2011)
• (red.) Idea społeczeństwa komunistycznego w pracach klasyków marksizmu (1977)
• (red.) Czy kryzys socjologii? (1977)
• History of Sociological Thought (1979)
  • wydanie polskie: Historia myśli socjologicznej (1981, 1983, wydanie nowe: 2003; za tę książkę Jerzy Szacki otrzymał w 2003 Nagrodę Fundacji na rzecz Nauki Polskiej w kategorii nauk humanistycznych i społecznych)
• Spotkania z utopią (1980, wyd. 2: 2000)
• Znaniecki (1986)
• Dylematy historiografii idei oraz inne szkice i studia (1991)
• Liberalizm po komunizmie (1994)