Jerzy Jakub Michalski (ur. 18 marca 1870 w Jarosławiu, zm. 24 listopada 1956 w Krakowie) – polski ekonomista, minister skarbu II Rzeczypospolitej, bankowiec, menedżer.

Od roku 1906 docent w katedrze skarbowości Uniwersytetu Jagiellońskiego. W latach 1911 - 1924 dyrektor naczelny Banku Krajowego Królestwa Galicji i Lodomerii we Lwowie.

Po odzyskaniu niepodległości w okresie od 26 września 1921 do 6 czerwca 1922 minister skarbu w dwóch gabinetach Antoniego Ponikowskiego. Zwolennik doprowadzenia do stabilizacji marki polskiej i wygaszenia inflacji - początkowo w oparciu o wewnętrzne możliwości Polski, zaś po załamaniu się przejściowej ( listopad 1921 - luty 1922) stabilizacji polskiej waluty zwolennik uzyskania zagranicznych pożyczek stabilizacyjnych.

Po ustąpieniu z rządu członek władz wielu przedsiębiorstw związanych głównie z kapitałem austriackim i niemieckim. Jednocześnie w latach 1925 - 1939 profesor ekonomii , wykładowca wyższych uczelni Lwowa (profesor honorowy Politechniki Lwowskiej), Warszawy i Krakowa, gdzie wykładał również po zakończeniu II wojny światowej w latach 1945 - 1950.

W okresie międzywojennym prezes zarządu Towarzystwa Polsko-Fińskiego, założonego w 1928 w Warszawie.