Jerzy Liebert (ur. 24 lipca 1904 w Częstochowie, zm. 19 czerwca 1931 w Warszawie) – polski poeta okresu międzywojennego.

Autor wierszy o tematyce religijnej i filozoficznej. Jego twórczość cechuje zmysłowa wrażliwość, połączona z inspirowaną katolicyzmem refleksją religijną. Obsesyjnie powraca w niej motyw przemijania i śmierci.

Uczeń warszawskiego gimnazjum im. M. Reja, a także prywatnego gimnazjum im. W. Giżyckiego, gdzie jego nauczycielem polskiego był krytyk literacki Leon Pomirowski. Zadebiutował w roku 1921, publikując jeden ze swoich wierszy w magazynie chrześcijańskim "Czyn".

Następnie był związany z grupą literacką Skamander (nie należał do grupy, lecz przyjaźnił się z jej członkami, szczególnie z Jarosławem Iwaszkiewiczem), publikował na łamach pisma "Skamander", "Wiadomości Literackich" oraz "Pamiętnika Warszawskiego". Dzięki znajomości z Bronisławą Wajngold (adresatką Listów do Agnieszki – po przejściu na katolicyzm przyjęła imię Agnieszka) związał się z tzw. środowiskiem podwarszawskich Lasek, którego animatorem był ks. Władysław Korniłowicz.

W roku 1925 podjął studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim, lecz z powodów zdrowotnych oraz materialnych musiał je przerwać już w 1927 r. Cierpiący na gruźlicę, poddawał się wielokrotnie wielomiesięcznym kuracjom, głównie w Worochcie na Huculszczyźnie.

Zmarł przedwcześnie na gruźlicę.

Twórczość

Poezje:

• Druga Ojczyzna (1925)
• Gusła (1930)
• Kołysanka Jodłowa (1932)

Inne dzieła:

• Listy do Agnieszki