Jerzy Kaliszewski (ur. 8 czerwca 1912 w Warszawie, zm. 31 maja 1990 tamże) – polski aktor teatralny i filmowy, reżyser, pedagog i dyrektor teatrów.

Absolwent warszawskich uczelni: Szkoły Głównej Handlowej (SGH), Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej (PIST) i Państwowej Szkoły Teatralnej (PWST).

W czasie okupacji był więźniem Pawiaka i obozu koncentracyjnego Sachsenhausen. Później pracował jako kelner, uczestnicząc jednocześnie w konspiracyjnym życiu teatralnym.

Aktor scen krakowskich: Teatru im. Juliusza Słowackiego (1935–1938, 1945–1947, 1949–1954 i 1968–1969) i Starego Teatru (1954–1959) oraz warszawskich: Teatru Polskiego (1938–1939), Teatru Klasycznego (1962–1964) – również jako dyrektor, Teatru Narodowego (1969–1970) i Teatru Ateneum (1965–1968 i 1970–1980).

Związany był również z Teatrem Wojska Polskiego w Łodzi i Teatrem Śląskim im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach (dyrektor). Był wieloletnim wykładowcą warszawskiej (1947–1949 i 1969–1980) oraz krakowskiej PWST (1950–1069).

Filmografia (wybór)

• Młodość Chopina (1951) – Maurycy Mochnacki
• Stawka większa niż życie (1967) – profesor Fritz Glass (odc. 15. Oblężenie)
• Bolesław Śmiały (1971) – Stanisław ze Szczepanowa
• Polskie drogi (1976) – aptekarz Kudliński, szef komórki AK
• Pasja (1977) – ojciec Edwarda Dembowskiego
• Żołnierze wolności (1977) – Jan Stanisław Jankowski
• Raszyn. 1809 (1977) – Feliks Łubieński, minister sprawiedliwości
• Polonia Restituta (1980) – Thomas Woodrow Wilson
• Powstanie Listopadowe. 1830-1831 (1980) – generał Karol Otto Kniaziewicz
• Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy (1981) – wicekanclerz von Posadowski (odc. 12)

Odznaczenia i nagrody

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1979)
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1962)
• Order Krzyża Grunwaldu III klasy (1974)
• Krzyż Partyzancki (1959)
• Złoty Krzyż Zasługi (1956)
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955)
• III nagroda na Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych za reżyserię spektaklu Wczoraj i przedwczoraj Aleksandra Maliszewskiego w Teatrach Dramatycznych w Krakowie (1951)
• Nagroda na II Wrocławskim Festiwalu Teatralnym za rolę Tomasza Becketa w spektaklu Becket, czyli honor Boga Jeana Anouilha w Teatrze Śląskim im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach (1961)
• Nagroda na III Wrocławskim Festiwalu Teatralnym za rolę Gubernatora w spektaklu Śmierć gubernatora Leona Kruczkowskiego w Teatrze Śląskim im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach (1962)
• Nagroda na III Kaliskich Spotkaniach Teatralnych (KST) w Kaliszu za rolę Lucyfera-Bukarego w spektaklu Samuel Zborowski Juliusza Słowackiego w Teatrze Klasycznym w Warszawie (1963)
• Nagroda Ministra Kultury i Sztuki I stopnia za pracę dydaktyczno-wychowawczą – dwukrotnie (1967, 1972)