Jerzy Mieczysław Buyno, pseud.: Gżegżółka (ur. 12 listopada 1906 w Warszawie, zm. 28 czerwca 1956 tamże) – polski nauczyciel, oficer Wojska Polskiego, porucznik piechoty, cichociemny.

Jerzy Buyno od 1934 roku był nauczycielem języka polskiego i przysposobienia obronnego w II Męskim Gimnazjum i Liceum im. Hugona Kołłątaja w Warszawie. W 1935 roku otrzymał promocję oficerską.

We wrześniu 1939 roku nie został zmobilizowany, jednak walczył jako dowódca kompanii w Robotniczej Brygadzie Obrony Warszawy. W nocy z 1 na 2 listopada 1939 roku przekroczył granicę polsko-węgierską i w tym samym miesiącu dotarł do Francji, gdzie zaciągnął się do Samodzielnej Brygady Strzelców Podhalańskich, z którą walczył m.in. w bitwie o Narwik jako dowódca III plutonu 4. kompanii CKM-ów 4. baonu. W lipcu 1940 roku trafił do obozu pracy we Francji, skąd 25 września 1941 roku uciekł jachtem „Laribaut” do Hiszpanii. Został tam aresztowany i przebywał w więzieniu w Saragossie i przez pół roku w obozie koncentracyjnym w Miranda de Ebro. Został zeń zwolniony w maju 1942 roku, wyjechał do Brazylii, gdzie prowadził akcję werbunkową wśród polskiej emigracji. Wrócił przez Nowy Jork do Wielkiej Brytanii z grupą polskich ochotników, a jednocześnie jako kurier do polskiego MSZ w Londynie.

Po przeszkoleniu konspiracyjnym ze specjalnością w dywersji i propagandzie został zaprzysiężony 5 listopada 1943 roku i następnie przeniesiony do Głównej Bazy Przerzutowej w Brindisi we Włoszech.

Został zrzucony w Polsce w nocy z 16 na 17 kwietnia 1944 roku w ramach operacji lotniczej „Weller 15” i przydzielony do pracy w Okręgu Nowogródek AK jako referent odbioru zrzutów (czerwiec – lipiec 1944), a później oficer VII baonu 77. Pułku Piechoty AK. W ostatniej fazie walk był dowódcą 5. kompanii tego baonu.

Po wojnie wrócił do pracy nauczyciela w Liceum im. Kołłątaja w Warszawie. Uczył tam w dalszym ciągu języka polskiego i przysposobienia obronnego w latach 1945–1956. Od 1955 do śmierci był dyrektorem szkoły. Po śmierci w 1956 roku został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim.

Po wojnie był autorem m.in.:

• wstępu do słownika Ireny Arctowej Razem czy osobno: słowniczek wyrazów pisanych łącznie lub rozdzielnie (Kraków, 1951)
• artykułu w czasopiśmie Polonistyka pt. Jak poprawiam prace pisemne z języka polskiego w klasach od VIII do XI, 1955, vol. 2, str. 23–36.

Odznaczenia

• Krzyż Walecznych – czterokrotnie.