Janusz Szosland (ur. 16 stycznia 1925 w Łodzi, zm. 1 stycznia 2015 tamże) – polski włókiennik, nauczyciel akademicki.

W 1945 rozpoczął studia na Wydziale Mechanicznym, a następnie Wydziale Włókienniczym Politechniki Łódzkiej. Studia ukończył w 1951.

W 1950 rozpoczął pracę na Wydziale Włókienniczym Politechniki Łódzkiej. W 1962 nadano mu tytuł doktora, w 1966 doktora habilitowanego, a w 1973 profesora nadzwyczajnego. W 1986 otrzymał tytuł profesora zwyczajnego.

W latach 1967–1970 kierownik Katedry Tkactwa, 1970–1995 dyrektor Instytutu Mechanicznej Technologii Włókna. W okresie 1969–1975 dziekan Wydziału Włókienniczego. W 1995 przeszedł na emeryturę. Do 2000 pozostał wykładowcą Politechniki Łódzkiej.

Promotor 21 prac doktorskich.

Doctor honoris causa Moskiewskiej Akademii Tekstylnej (1979) oraz Politechniki Łódzkiej (1996).

Założyciel Akademii Inżynierskiej w Polsce, honorowy prezes Stowarzyszenia Włókienników Polskich, honorowy członek Łódzkiego Towarzystwa Naukowego i członek rady Oddziału Polskiej Akademii Nauk w Łodzi.

Był autorem 17 monografii, w tym 6 monografii książkowych, 165 rozpraw, artykułów naukowych, ponad 120 referatów i 2 przekładów z zakresu mechanicznej technologii tekstyliów. Opracował dwa podręczniki akademickie.

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim, Oficerskim, Komandorskim i Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Złotą Odznaką Stowarzyszenia Włókienników Polskich, Złotą Odznaką NOT. Laureat Nagrody Naukowej Miasta Łodzi, Nagrody Naukowej Łódzkiego Towarzystwa Naukowego. Zasłużony Nauczyciel PRL.

Żonaty z dr Lidią Szosland, miał synów: prof. nadzw. PŁ dr hab. inż. Andrzeja Szoslanda – kierownika Zakładu Pojazdów w Katedrze Pojazdów i Podstaw Budowy Maszyn Politechniki Łódzkiej – i dr n. med. Konrada Szoslanda – pracownika Kliniki Endokrynologii i Chorób Metabolicznych w Instytucie Centrum Zdrowia Matki Polki w Łodzi.