Jan Tarło
Jan Tarło (ur. ok. 1527 roku, zm. w 1587 roku), wojewoda lubelski w latach 1574-1587. Syn Jana Tarło i Doroty Tarnowskiej. Pieczętował się herbem Topór.
Był wojskim lwowskim, sekretarzem królewskim od 1556, kasztelanem małogoskim od 1563, kasztelanem radomskim od 1565, wojewodą lubelskim od 1574, a także starostą łomżyńskim i pilzneńskim. Był gorliwym kalwinistą, podobnie jak jego dwie żony. Był sygnatariuszem aktu unii lubelskiej 1569 roku. Popierał uchwalenie Konfederacji Warszawskiej. W 1575 roku w czasie wolnej elekcji głosował na cesarza Maksymiliana II Habsburga.
Po raz pierwszy ożenił się z Anną Gostomską (córką wojewody rawskiego Anzelma Gostomskiego). Powtórnie żonaty, z Agnieszką Szafraniec – kasztelanówną biecką i sandomierską – córką Stanisława Szafrańca. Miał z nią dzieci, którymi były:
- Jan Amor Tarło
- Aleksander Piotr Tarło
- Helena Tarło – żona Stanisława Branickiego – rotmistrza królewskiego
- NN Tarło – żona Stanisława Strzechowskiego – podkomorzego przemyskiego
Po jego śmierci małoletnimi synami zajął się ich dziad, Stanisław Szafraniec.
Źródło informacji: wikipedia.org
Brak miejsc
Nie występują żadne powiązania
01.07.1569 | Zawarcie Unii lubelskiej
Unia lubelska – umowa międzynarodowa między Koroną Królestwa Polskiego a Wielkim Księstwem Litewskim zawarta 1 lipca 1569 na sejmie walnym w Lublinie. Określana jako unia realna, w odróżnieniu od poprzednich, wiążących oba państwa tylko osobą władcy (unia personalna). Została przyjęta 28 czerwca, a podpisana 1 lipca 1569, ostatecznie ratyfikowana przez króla 4 lipca 1569. W jej wyniku powstało państwo znane w historiografii jako Rzeczpospolita Obojga Narodów – ze wspólnym monarchą, herbem, sejmem, walutą, polityką zagraniczną i obronną – zachowano odrębny skarb, urzędy, wojsko i sądownictwo. Akt unii lubelskiej przechowywany jest w Archiwum Głównym Akt Dawnych.