Jan Lemański (ur. 7 lipca 1866 w Głażewie pod Płockiem, zm. 11 listopada 1933 w Warszawie), polski poeta, satyryk i bajkopisarz okresu Młodej Polski.

Kształcił się w gimnazjum w Płocku, a potem na wydziale prawnym Uniwersytetu Warszawskiego. Od roku 1894 publikował drobne utwory w pismach warszawskich. W latach 1901–1907 wchodził w skład redakcji pisma Chimera, w którym często publikował swoją twórczość. Był mężem poetki Marii Komornickiej.

W okresie międzywojennym pracował jako urzędnik w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych, pod koniec życia jako cenzor filmowy. Wtedy wycofał się z życia literackiego i zaprzestał działalności.

Twórczość

• Bajki (1902)
• Proza ironiczna (1904)
• Colloquia (1905)
• Nowenna (1906)
• Baśń o prawdzie (1910)
• Zwierzyniec (1912)
• Bajki o zwierzętach (1916)
• W kraju słońca (1919?)
• Toast (1923)
• Ofiara królewny (1906) – powieść fantastyczna
• poemat satyryczny Księga rodzaju (1911)
• opracowanie Satyra polska (1914)

W jego twórczości widać motywy satyry obyczajowej. Stworzył nowy typ bajki z wyraźnymi elementami drwiny. Satyryczną twórczość Lemańskiego można uważać za prekursorską w stosunku do "Zielonego Balonika".