Jan Kazimierz Denhoff herbu Dzik (ur. 8 czerwca 1649 w Warszawie - zm. 20 czerwca 1697 w Rzymie) – opat komendatoryjny mogilski 1666, kanonik warszawski, dziekan płocki, kanonik krakowski 1681, rezydent polski w Rzymie 1682, kardynał 1686, biskup Ceseny 1688; autor kilku dzieł teologicznych

Urodził się jako syn ówczesnego dworzanina królewskiego Teodora Denhoffa i Katarzyny Franciszki von Bessen. Chrzestnym ojcem przyszłego kardynała został były kardynał, a wtedy już król polski – Jan Kazimierz Waza.

Młody Denhoff podstawy edukacji zdobył w Kolegium Jezuitów w Pułtusku.

W czasach Jana III Sobieskiego Jan Kazimierz Denhoff reprezentował polskie interesy w Stolicy Apostolskiej. Po zwycięstwie pod Wiedniem (1683) w imieniu króla wręczył papieżowi Innocentemu XI zdobyty na Turkach sztandar Mahometa, który zawieszono pod sklepieniem Bazyliki Św. Jana na Lateranie, a także inne trofea oraz list zaczynający się od słów: "Venimus, vidimus, Deus vicit"

Jadąc do Rzymu Denhoff podjął starania o sprowadzenie do Polski zakonu trynitarzy. Przybyłym zakonnikom szczególną opiekę okazała m.in. matka kardynała Denhoffa oraz szwagier – Marcin Kątski.

W 1686 Jan Kazimierz Denhoff otrzymał godność kardynała prezbitera (kościół tytularny: San Giovanni a Porta Latina). Był kamerlingiem Kolegium Kardynalskiego w latach 1695-1696. Krótko przed śmiercią zrezygnował z diecezji Cesena.