Jan Kanty, również Jan z Kęt, (ur. 23 lub 24 czerwca 1390 w Kętach, zm. 24 grudnia 1473 w Krakowie) – prezbiter, polski święty Kościoła katolickiego.

Mając 23 lata udał się do Krakowa na studia, które ukończył w 1418 ze stopniem magistra sztuk; potem przyjął święcenia kapłańskie w Kościele Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Tuchowie, obecnie sanktuarium ojców redemptorystów. Od 1421 przez osiem lat prowadził szkołę klasztorną u miechowskich bożogrobców. Tam również zaczął przepisywać rękopisy, co robił przez resztę życia, oraz głosił kazania. W 1429 zaczął wykładać na Akademii Krakowskiej, równocześnie studiując w niej teologię – magisterium otrzymał w 1443. W tym czasie został kanonikiem i kustoszem w Olkuszu. Z probostwa tego jednak szybko zrezygnował. Kilkakrotnie pielgrzymował do Rzymu. Pozostawione rękopisy świadczą o niebywałej pracowitości i wytrwałości. Zawarł w nich poglądy koncyliarystyczne, które głosił do końca życia.

Kult

Jan Kanty został beatyfikowany 27 września 1680 (razem z Józefem Kalasantym) przez bł. Innocentego XI, a kanonizowany 16 lipca 1767 przez Klemensa XIII.

Dzień obchodów

Jego wspomnienie liturgiczne (w Polsce obowiązkowe) obchodzone jest 20 października.

Relikwie

Relikwie Jana Kantego spoczywają w barokowym grobowcu - konfesji w kościele św. Anny w Krakowie.

Ikonografia

W ikonografii bywa przedstawiany w todze, birecie, z lilią (którą dostał w czasie wizji od Matki Boskiej), a także ze studentem, którego okrywa profesorską togą.

Patronat

W 1737 roku został ogłoszony przez Klemensa XII patronem Polski i Litwy. Został także patronem Akademii Krakowskiej.

Jest patronem miast: Kęt oraz Krakowa, archidiecezji krakowskiej, profesorów, nauczycieli i studentów, a także: szkół katolickich, „Caritasu” i Papieskiego Kolegium Polskiego w Rzymie, Gimnazjum numer 5 w Przemyślu, a także III Liceum Ogólnokształcącego w Poznaniu i Zespołu Szkół Samorządowych nr 4 w Limanowej. Patron stowarzyszenia studenckiego Bratnia Pomoc Akademicka im. św. Jana z Kęt „Cantianum” w Krakowie.