Jan Jerzy Kułakowski (ur. 25 sierpnia 1930 w Myszkowie, zm. 25 czerwca 2011 w Warszawie) – polski polityk, prawnik, dyplomata i związkowiec.

Był rządowym pełnomocnikiem ds. negocjacji Polski z Unią Europejską. Od 2004 do 2009 sprawował mandat posła do Parlamentu Europejskiego VI kadencji. W 2002 został odznaczony Orderem Orła Białego.

Życiorys

Brał udział w powstaniu warszawskim, był łącznikiem i sanitariuszem w pułku AK Baszta. W 1946 wyemigrował do Belgii. W latach 1948–1953 studiował prawo na Katolickim Uniwersytecie w Lowanium, gdzie uzyskał tytuł doktora prawa.

Od 1954 jako członek Sekretariatu Generalnego Międzynarodowej Konferencji Chrześcijańskich Związków Zawodowych prowadził negocjacje z autorytarnymi rządami w celu uwolnienia z więzień ludzi, represjonowanych za działalność związkową. Od 1958 był sekretarzem, a od 1962 sekretarzem generalnym Europejskiej Organizacji Międzynarodowej Konfederacji Chrześcijańskich Związków Zawodowych, a następnie Europejskiej Organizacji Światowej Konfederacji Pracy. Pełnił funkcję sekretarza generalnego Światowej Konfederacji Pracy w latach 1974–1988.

W latach 1990–1996 zajmował stanowisko ambasadora nadzwyczajnego i pełnomocnego oraz szefa Misji Rzeczypospolitej Polskiej przy Wspólnotach Europejskich w Brukseli. W rządzie Jerzego Buzka w 1998 objął nowo powstałe stanowisko sekretarza stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów i pełnomocnika ds. negocjacji Polski z Unią Europejską, zasiadał w Komitecie Integracji Europejskiej i Narodowej Radzie Integracji Europejskiej. Był członkiem Królewskiego Instytutu Stosunków Międzynarodowych w Belgii.

13 czerwca 2004 został wybrany do Parlamentu Europejskiego jako bezpartyjny kandydat z listy Unii Wolności w okręgu wyborczym obejmującym województwo wielkopolskie. W europarlamencie VI kadencji zasiadał w grupie Porozumienia Liberałów i Demokratów na rzecz Europy, pracował w Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych. W 2005 przystąpił do powstałej z przekształcenia UW Partii Demokratycznej, zasiadał przez pewien okres w radzie politycznej tego ugrupowania. W 2009 nie ubiegał się o reelekcję w kolejnych wyborach europejskich.

Pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Stowarzyszenia Francja-Polska dla Europy, należał do Rady Fundatorów Polskiej Fundacji im. Roberta Schumana. Był autorem i współautorem licznych raportów, dokumentów, artykułów i opracowań poświęconych problematyce międzynarodowego ruchu związkowego oraz zagadnieniom wynikającym ze stosunków Unia Europejska – Polska. Jest bohaterem wywiadu-rzeki Spotkania na Bagateli.

Był żonaty z Zofią Kułakowską-Wajs, doktorem medycyny. Miał trzy córki: Krystynę, Barbarę i Elżbietę.

Zmarł po ciężkiej chorobie w warszawskim Centralnym Szpitalu Klinicznym MSWiA. Pogrzeb Jana Kułakowskiego odbył się 1 lipca 2011 w sanktuarium św. Andrzeja Boboli w Warszawie, pochowany został na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

Ordery i odznaczenia

• Order Orła Białego (2002)
• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1995)
• Order Ecce Homo (2004)

• Kawaler Legii Honorowej (Francja)
• Wielki Oficer Narodowego Orderu Zasługi (2007, Francja)

Nagrody i wyróżnienia

• Członkostwo honorowe NSZZ „Solidarność” (1995)
• Polska Nagroda Europejska przyznana przez Polską Fundację im. Roberta Schumana (1996)
• Nagroda Kisiela (2001)