Jan Flinik (ur. 9 października 1932 w Gnieźnie, zm. 27 kwietnia 2017) – polski hokeista na trawie, olimpijczyk, wielokrotny mistrz Polski.

Najmłodszy syn Władysława i Agnieszki z Borowskich, uprawiał hokej na trawie wzorem starszych braci - Alfonsa i Henryka. W 1951 ukończył Średnią Szkołę Zawodową w Gnieźnie, uzyskując zawód ślusarza. W czasie kariery sportowej bronił barw gnieźnieńskiego klubu Stella (który zmieniał nazwę na Spójnia i Sparta); był 12 razy mistrzem Polski - 11-krotnie z zespołem z Gniezna, raz w czasie odbywania służby wojskowej jako zawodnik OWKS Wrocław (1954).

W latach 1949–1960 wystąpił w 40 meczach reprezentacji narodowej; strzelił 24 bramki i był najskuteczniejszym z trójki braci-reprezentantów. Zaliczył dwa starty olimpijskie - w Helsinkach (1952, 6. miejsce) i Rzymie (1960, 12. miejsce). Otrzymał tytuł Zasłużonego Mistrza Sportu oraz srebrny i brązowy Medal „Za Wybitne Osiągnięcia Sportowe”. Żonaty (żona Barbara z domu Krzyżaniak), miał dwie córki (Wiesławę i Beatę).