Jan Andrysiak pseud. Janusz, Młot (ur. 9 czerwca 1894 w Świeryżu, zm. 16 lutego 1966 w Warszawie) – działacz polskiego ruchu ludowego i komunistycznego, współzałożyciel Zjednoczenia Lewicy Chłopskiej "Samopomoc", uczestnik powstania warszawskiego.

Skończył 3 klasy szkoły podstawowej, z zawodu był ślusarzem. W styczniu 1915 wcielony do rosyjskiej armii, latem 1915 został ranny i dostał się do niemieckiej niewoli. Po zwolnieniu w 1918 wstąpił do Legionów Polskich, w 1919 przybył do Warszawy, gdzie pracował jako ślusarz. W styczniu 1923 wstąpił do KPRP, w 1925 zwolniony z pracy za udział w strajku. W 1926 z polecenia KPP wstąpił do Samopomocy Chłopskiej. Był sekretarzem zarządu powiatowego SCh w Węgrowie. W 1928 był jednym z założycieli Zjednoczenia Lewicy Chłopskiej "Samopomoc" i został członkiem Zarządu Głównego tej organizacji. X 1928 został aresztowany do lutego 1930. Po likwidacji KPP w 1938 wstąpił do Polskiej Partii Socjalistycznej. W 1941 wstąpił do Stowarzyszenia Przyjaciół ZSRR, a w 1942 do Polskiej Partii Robotniczej i Gwardii Ludowej. Był komendantem GL na Żoliborzu, potem na Mokotowie. Brał udział w powstaniu warszawskim jako porucznik Armii Ludowej, pod koniec powstania ranny w głowę. 1945-1947 był sekretarzem Komitetu Powiatowego (KP) PPR w Tczewie, potem do 1949 przewodniczącym Powiatowej Rady Narodowej (PRN) w Tczewie. W grudniu 1945 jako delegat z Tczewa brał udział w I Zjeździe PPR w Warszawie. Członek Komitetu Wojewódzkiego PPR/Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej w Gdańsku i w Warszawie. Przewodniczący Zarządu Okręgowego Związku Inwalidów Wojennych RP. W 1950 był prezesem Spółdzielni Inwalidzkiej Kioskarzy, potem kontrolerem technicznym Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego Okęcie. 1952-1954 członek Komitetu Dzielnicowego PZPR Ochota. W 1958 przeszedł na emeryturę. Był odznaczony m.in. Orderem Sztandaru Pracy II klasy, trzykrotnie Krzyżem Walecznych i Krzyżem Partyzanckim. Pochowany na wojskowych Powązkach.