Jakub III Stewart, (ur. 10 lipca 1451, zm. 11 czerwca 1488) – król Szkocji 1460–1488 z dynastii Stuartów.

Syn króla Jakuba II. Dzięki małżeństwu w 1469 r. Jakuba III z Małgorzatą Duńską, córką króla Christiana I, Szkoci zdobyli Orkady i Szetlandy, archipelagi położone u północnych wybrzeży Szkocji. Jakub był jednak królem nielubianym, został pokonany i zabity przez zbuntowanych możnowładców pod przywództwem swego następcy.

Za jego panowania w 1457 roku powstała osobna struktura kościelna w Szkocji. Jakub i Małgorzata Duńska mieli 3 synów:

• Jakuba IV, króla Szkocji (1473-1513),
• Jakuba, księcia Ross, arcybiskupa Saint Andrews (1476-1504),
• Jana, hrabiego Mar (1479-1503).

Ciekawostki

• Jakub III otaczał się ludźmi z plebsu. Szkoccy baronowie, zazdrośni o wpływy na dworze poprzysięgli zemstę. Złapali jednego z faworytów króla, kamieniarza o nazwisku Cochrane i na oczach młodego króla zrzucili go z mostu z pętlą na szyi. Następnie schwytali i uwięzili samego Jakuba. Uwolnił go brat, którego w podzięce próbował otruć (brat zresztą zginął wkrótce, gdy obserwując turniej rycerski został trafiony odłamkiem strzaskanej kopii).

Śmierć

Jakub wplątał się w walki z baronami, Anglikami oraz własnym synem Jakubem IV. Podczas bitwy pod Sauchieburn, Jakub został ranny, lecz być może byłby przeżył, gdyby nie nieszczęśliwy tok zdarzeń. Schronił się w młynie, a młynarza poprosił, by sprowadził mu księdza. Młynarz poprosił o pomoc grupkę przejeżdżających rycerzy (członków armii walczącej przeciw Jakubowi III, zapewne poszukujących króla). Jeden z nich obiecał, że zajmie się rannym, a, jako że szaty miał podobne do księżych, młynarz mu uwierzył. Kiedy fałszywy ksiądz zbliżył się do Jakuba, wyciągnął sztylet i ubódł go śmiertelnie. Był to Lord Gray - zajadły wróg Jakuba.