Jakow Piotrowicz Kulniew (ros. Яков Пётрович Кульнев, transliteracja: Âkov Pёtrovič Kul'nev; ur. 1763; zm. 30 lipca 1812 pod Jakobowem) – rosyjski dowódca wojskowy, który odegrał ważną rolę podczas wojny rosyjsko-szwedzkiej w latach 1808-1809. Uczestnik wojen napoleońskich.

Jakow Piotrowicz Kulniew pochodził z rodziny o wojskowych tradycjach. W 1770rozpoczął on swoje szkolną i wojskową edukację w Petersburgu. Pierwszą wojskową wyprawę odbył podczas wojny rosyjsko-tureckiej w latach 1787-1791. Wykazał się talentem i zdobył twierdzę Bendery. Następnie w 1794 wziął udział w kampanii polskiej a jego oddział podlegał bezpośrednio rozkazom Aleksandra Suworowa. Po wojnie Kulniew awansował na majora i został przydzielony do sumskiego pułku huzarów.

Podczas bitwy pod Frydlandem w 1807 przeciw Napoleonowi walczył w grodzieńskim pułku huzarów, po czym awansował do stopnia pułkownika.