Jakob Sporrenberg (ur. 16 września 1902, zm. 6 grudnia 1952) – SS-Gruppenführer, generał porucznik policji, zbrodniarz wojenny, Wyższy Dowódca SS i Policji w Mińsku oraz w Lublinie, odpowiedzialny za tzw. Aktion Erntefest (wymordowanie Żydów znajdujących się w obozach na terenie dystryktu lubelskiego).

Urodzony w Düsseldorfie, służył w niemieckiej straży granicznej i armii. W 1924 francuskie władze okupacyjne Zagłębia Ruhry skazały go na 2 lata pozbawienia wolności za udział w nielegalnej nazistowskiej działalności politycznej (został jednak zwolniony za uiszczeniem grzywny). W 1925 Sporrenberg wstąpił (ponownie, pierwszy raz w 1922) w szeregi NSDAP i SA, z których w 1930 przeniósł się do SS. W 1933 został posłem do Reichstagu. W latach 1933-1941 był regionalnym dowódcą SS w Szlezwiku-Holsztynie (w Kilonii), Wiesbaden i Prusach Wschodnich (w Królewcu).

Po wybuchu II wojny światowej Sporrenberg służył na początku w brygadach SS walczących na Froncie Zachodnim (uzyskał wówczas stopień SS-Gruppenführera). W lipcu 1941 został mianowany wyższym dowódcą SS i Policji w Mińsku, z zadaniem zwalczania partyzantki na Białorusi. W sierpniu 1943 został wyższym dowódcą SS i Policji w dystrykcie lubelskim, gdzie bardzo mocno dał się we znaki miejscowej ludności cywilnej, stosując odpowiedzialność zbiorową i przeprowadzając masowe egzekucje. W listopadzie 1943 Sporrenberg kierował akcją Erntefest ("dożynki"), w czasie której rozstrzelano ponad 40 tysięcy Żydów w obozach Majdanek, Trawniki i Poniatowa. Po wkroczeniu Armii Czerwonej do dystryktu lubelskiego w 1944, otrzymał za zadanie obronę umocnień na linii Wisła-Nida w dystrykcie radomskim. W listopadzie 1944 skierowano go do Norwegii.

Władze brytyjskie aresztowały Sporrenberga 11 maja 1945, a następnie wydały go Polsce. Stanął przed polskim sądem oskarżony o dopuszczenie się licznych zbrodni wojennych i przeciw ludzkości (w tym przeprowadzenia akcji Erntefest). W więzieniu mokotowskim przebywał w jednej celi z dowódcą Kedywu AK, generałem "Nilem". Jacob Sporrenberg został skazany na karę śmierci i powieszony w 1952.