Jacques de Molay (ur. ok. 1243, zm. 18 marca 1314 w Paryżu) – ostatni wielki mistrz zakonu templariuszy w latach 1293-1312.

Aresztowanie i śmierć

Aresztowany na rozkaz króla Francji Filipa IV Pięknego w piątek, 13 października 1307, postawiony przed sądem. Oskarżony o herezje, stosowanie magii i czarów, homoseksualizm, dzieciobójstwo, wyrzeczenie się Chrystusa, bezczeszczenie krzyża, czczenie demona o imieniu Baphomet. Poddany w twierdzy Temple, w której został zamknięty w lochach, torturom przyznał się do zarzucanych zbrodni. Gdy następnie odwołał swoje zeznania, Filip IV Piękny nakazał spalić go na stosie. Wyrok został wykonany w Paryżu 18 marca 1314.

Przekleństwo templariuszy

Na chwilę przed śmiercią w płomieniach odwołał swoje zeznania i jak głosi legenda rzucił przekleństwo na papieża Klemensa V, króla francuskiego Filipa IV Pięknego i jego ministra policji Wilhelma de Nogaret – głównego organizatora procesu templariuszy. Objęty płomieniami miał wówczas wypowiedzieć słowa:

Papieżu Klemensie, królu Filipie, rycerzu Wilhelmie! Nim rok minie spotkamy się na Sądzie Bożym!

Przekleństwo miało spełnić się jeszcze szybciej. Papież zmarł miesiąc później z powodu dyzenterii, a jego ciało zostało spopielone na katafalku przez piorun, który wpadł przez okno kościoła. Niektóre źródła podają, że przyczyną śmierci było otrucie przez mnicha, który dosypał trucizny do wina mszalnego Klemensa. Natomiast w kilka miesięcy po spaleniu de Molaya Filip IV zmarł w niewyjaśnionych okolicznościach; inne wersje mówią o otruciu lub wypadku przy polowaniu. Klątwa mistrza templariuszy miała dotyczyć również potomków Filipa IV, aż do 13. pokolenia.

Natomiast Wilhelm de Nogaret zmarł w rzeczywistości w 1313 roku. Z kolei w cyklu powieściowym Królowie przeklęci Maurice`a Druona znajduje się opowieść o otruciu Nogareta tzw. wężem faraona i jego śmierci po spaleniu de Molaya – trucizną miały być nasycone knoty świec, których Nogaret używał jako oświetlenia pracując w nocy. Opowieść ta to jednak licencja poetycka autora.