Izabella Wasielewska urodziła się w Wilnie 17.01.1927 roku, a zmarła w Sztokholmie 20.01.2017 mając 90 lat. Była córką Anny z d. Jaśkiewicz i Tadeusza Sikorskich.                                                                                                                     W 1939 r ukończyła szkołę powszechną im. Wł.Syrokomli w Wilnie i wstąpiła do Gimnazjum im. Ks. A J.Czartoryskiego. Ponieważ średnie szkoły polskie, podczas okupacji hitlerowskiej, były w Wilnie zamknięte, kontynuowała naukę na kompletach tajnego nauczania i uzyskała maturę w 1944 r.

Ojciec jej został zamordowany pod Wilnem przez hitlerowców w 1943 r./patrz nizej/

W 1945 r. wraz z matką i starszym o kilka lat bratem Gracjanem repatriowali się do Gdańska. Izabella rozpoczęła pracę w polskim Radiu jako biuralistka. Po przeniesieniu Agencji Radiofonicznej do Warszawy, pracowała jako referent w Głównym Urzędzie Morskim w Gdańsku, póżniejszym Zarządzie Portu, a potem m.in w Wydawnictwach Morskich. Pracując w Studium Nauczycielskim w Gdańsku mogła równocześnie studiować zaocznie jęz. rosyjski w Poznaniu. Po ukończeniu została nauczycielką jez. rosyjskiego w szkole ogólnokształcącej w Sopocie i w prewentorium przeciwgrużliczym.

W 1951 r. zawarła związek małżeński ze Stanisławem Wasielewskim i w 1954 r urodziła syna Daniela Huberta. W 1958 r. mąż popłynął zaglowcem na regaty do Sztokholmu, gdzie cala zaloga poprosila o azyl polityczny. W 1966 r. w ramach łączenia rodzin, Izabella dojechała do meża, wraz z synem, ktory z czasem ukończył prestiżową Skogshögskolan.

Od 1969 r. Izabella podjęła pracę jako biblioteksassistent na KTH w Sztokholmie, gdzie przepracowała 22 lata, aż do przejścia na emeryturę w 1991 r. Wcześniej, w Polsce pracowała 18 lat.         Równocześnie studiowała język rosyjski i polski na Uniwersytecie sztokholmskim uzyskując tytuł filkand. Na początku lat 80-tych włączyła sie do pracy społecznej w Ośrodku Polskich Organizacji Niepodleglościowych, gdzie była czynną członkinią Stowarzyszenia Polek /od początku, tzn od 1984 r/, TPBP i Polskiego Komitetu Pomocy. Była też skarbnikiem RUP-u.

W latach 80 – 90 -ych organizowała wieczory literackie przy kawie, które ożywiły ośrodek OPON. Sprowadzała prelegentów, drukowała ulotki, organizowała bufet.  Zawsze otwarta i serdeczna dla ludzi, gotowa do pomocy. Swoim zaangażowaniem inspirowała innych do działania. W 1992 r, wraz z Helena Janiec, reprezentowała St. Polek na III Zjeździe Światowego Zjednoczenia Polek w Wolnym Świecie.      

Decyzją Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego, 25.04.2008 Izabella Wasielewska została odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi. Obywatelswo polskie odzyskała w 2009 r. Do końca swoich dni mieszkała pod opieką syna i synowej w Sztokholmie. Ma wnuka Wiktora.                                                                     Jej prochy spoczną w grobie rodzinnym w Gdańsku.                                                                                                                

Ojciec Tadeusz był wyższym urzednikiem sadowym w Wilnie. Podczas wywózek inteligencji, wojskowych i ich rodzin, znalazł się na drodze uciekających z transportu Żydow i mimo że na Żyda nie wyglądał, został zatrzymany przez litewskiego policjanta, który podarł jego dokumenty i z bliska zastrzelił. Żona nie mogła na początku dowiedzieć się gdzie został pochowany, ale potem, w tajemnicy, przysłano małych chłopców, którzy pokazali miejsce. Został ekshumowany i pochowany na cmentarzu.