Iwo z Bretanii OFS, Iwo z Kermartin, właśc. Yves Hélory (ur. 17 października 1253 na dworze Kermartin w pobliżu Tréguier, zm. 19 maja 1303 w Louannec w Bretanii) − francuski prezbiter, tercjarz franciszkański, święty Kościoła katolickiego.

Biografia

Iwo urodził się w Bretanii, jako syn Hélorego, lorda Kermartin i Azo du Kenquis.

W 1267, jako Iwo Hélory, rozpoczął naukę na Uniwersytecie Paryskim, gdzie następnie ukończył wyższe studia z prawa cywilnego. W 1277 rozpoczął studia z prawa kanonicznego na uniwersytecie w Orleanie. Po powrocie do Bretanii został wyznaczony w roku 1280 przez archidiakona Rennes na stanowisko diecezjalnego sędziego duchownego. W 1284 został zaproszony przez biskupa Tréguier do pełnienia obowiązków oficjała sądu biskupiego. Jako kościelny prawnik nie wahał się opierać niesprawiedliwej władzy państwowej, która ingerowała w prawa Kościoła. Przez całe dorosłe życie otaczał opieką ludzi ubogich, dlatego też nadano mu miano "adwokata biedaków". Żył bardzo skromnie służąc innym ludziom. W swoim domu urządził szpital, łaźnię, sierociniec i przytułek dla najuboższych. Iwo był członkiem III Zakonu Braci Mniejszych.

Iwo Hélory zmarł w rodzinnej Bretanii. Został pochowany w miejscowości Tréguier, gdzie znajdują się również jego relikwie (w Katedrze św. Tugduala).

Na jego grobie wyryto inskrypcję:
Sanctus Ivo erat Brito/ Advocatus et non latro/ Res miranda populo - Święty Iwo był Bretończykiem, adwokatem a nie bandytą - rzecz zadziwiająca dla ludzi.

Kult

W czerwcu 1347 papież Klemens VI ogłosił Iwo świętym.

Patronuje Bretanii i prawnikom. Uznawany jest również za opiekuna ludzi biednych, patrona wdów i sierot.

W ikonografii święty przedstawiany jest, jako sędzia w todze i birecie, czasami jako diakon w dalmatyce.

Atrybutami św. Iwo są m.in.: księga, zwój pergaminu i pióro.

Dzień obchodów

Wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest 19 maja.

Każdego roku prawnicy z całego świata spotykają się w Tréguier na odpuście św. Iwego, odprowadzając w procesji relikwiarz z czaszką świętego, z Katedry św. Tugduala do Kościoła NMP w Minihy-Trég.

Kościoły i kaplice

We współczesnej Polsce z kultem Św. Iwona łączy się nazwa miejscowości Iwonicz oraz Iwonicz-Zdrój, gdzie w roku 1464 poświęcony został pierwszy drewniany kościół. Pod koniec XVIII wieku uzdrowisko iwonickie znalazło się w dobrach rodziny Załuskich, którzy w roku 1838 ufundowali tam ponownie kaplicę Św. Iwo. W latach 1894-1895 wybudowano nowy kościół pw. Św. Iwona. W roku 1952 dzięki badaniom archiwalnym ks. dr Jana Rąba ostatecznie ustalono, że patronem iwonickiej świątyni jest Św. Iwon Hélory z Kermatin w Bretanii.

Kościoły i kaplice w Polsce

• Kościół pw. św. Iwona i Matki Boskiej Uzdrowienia Chorych w Iwoniczu-Zdroju (1894-95)
• Kościół pw. Matki Bożej Uzdrowienia Chorych i św. Iwona (1995)
• Kaplica św. Iwona w Kościele NMP na Piasku we Wrocławiu.

Kościoły w Europie

• Kościół św. Iwona w Rzymie (Sant'Ivo alla Sapienza) znajdujący się na dziedzińcu Palazzo della Sapienza (Pałacu Mądrości) Uniwersytetu Rzymskiego
• Kościół św. Iwona z Bretanii w Rzymie (Sant'Ivo dei Bretoni) na Campo Marzio