Imre Kertész

Dodaj nowe zdjęcie!
Data urodzenia:
09.11.1929
Data śmierci:
31.03.2016
Długość życia:
86
Days since birth:
34826
Years since birth:
95
Dni od śmierci:
3271
Lata od śmierci:
8
Kategorie:
laureat nagrody Nobla, pisarz
Narodowość:
 żydowska
Cmentarz:
Określ cmentarz

Imre Kertész (ur. 9 listopada 1929 w Budapeszcie, zm. 31 marca 2016 tamże) – węgierski pisarz żydowskiego pochodzenia, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury w 2002.

Urodził się w ubogiej rodzinie żydowskiej. W 1944 w wieku 15 lat został wywieziony do niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau, później przeniesiony do Buchenwaldu. Oprócz matki, cała jego rodzina zginęła w czasie wojny. Doświadczenia te wywarły decydujący wpływ na jego późniejszą twórczość.

W 1945 powrócił na Węgry, gdzie od 1948 pracował jako dziennikarz w gazecie „Világosság”. Z pracy został zwolniony w 1951 roku, gdy czasopismo stało się oficjalnym organem węgierskiej partii komunistycznej. Potem pracował m.in. w służbach prasowych Ministerstwa Przemysłu, skąd również go zwolniono w 1953 roku. Od tego czasu poświęcił się głównie pisaniu i wykonywaniu tłumaczeń. W latach 50. i 60. tłumaczył z niemieckiego (Nietzsche, Freud, Hofmannsthal, Schnitzler, Roth, Wittgenstein i Canetti).

Kertész mieszkał wraz z żoną w Berlinie.

Los utracony

W latach 70. napisał powieść Los utracony, w której opisał doświadczenia młodego chłopca w nazistowskich obozach koncentracyjnych: w Auschwitz, w Buchenwaldzie i podobozie mieszczącym się w Zeitz.

W 2005 książka doczekała się filmowej adaptacji pod tym samym tytułem. Reżyserii podjął się znany węgierski operator, pracujący często za granicą, Lajos Koltai.

Los utracony oraz dwie kolejne powieści Fiasko i Kadysz za nienarodzone dziecko stanowią tzw. „trylogię ludzi bez losu”.

Nagrody i wyróżnienia

Był laureatem wielu nagród literackich – zarówno węgierskich, jak i zagranicznych, m.in. Brandenburger Literaturpreis (1995), Leipziger Buchpreis (1997) oraz WELT-Literaturpreis (2000).

W 2002 otrzymał literacką Nagrodę Nobla „za pisarstwo, które wynosi doświadczenia jednostki ponad przeciwieństwa brutalnej historii”.

W 2014 roku otrzymał najwyższe węgierskie odznaczenie – Wielki Krzyż Orderu św. Stefana.

Dzieła

  • 1975: Los utracony (Sorstalanság)
  • 1977: A nyomkereső
  • 1988: Fiasko (A kudarc)
  • 1990: Kadysz za nienarodzone dziecko (Kaddis a meg nem született gyermekért)
  • 1991: Angielska flaga (Az angol lobogó)
  • 1992: Dziennik galernika (Gályanapló)
  • 1993: A holocaust mint kultúra
  • 1993: Jegyzõkönyv
  • 1997: Ja, inny. Kronika przemiany (Valaki más: a változás krónikája)
  • 1998: A gondolatnyi csend, amíg a kivégzőosztag újratölt
  • 2001: Język na wygnaniu (A száműzött nyelv)
  • 2003: Likwidacja (Felszámolás)
  • 2006: Dossier K. (K. dosszié)
  • 2008: Európa nyomasztó öröksége

 

Źródło informacji: wikipedia.org

Brak miejsc

    loading...

        Nie występują żadne powiązania

        Nie określono wydarzenia

        Dodaj słowa kluczowe