Honorata Leszczyńska, z domu Rapacka (ur. 16 maja 1864 w Czerniowicach, zm. 18 stycznia 1937 w Warszawie) – polska aktorka teatralna, występowała na deskach warszawskich teatrów.

Była córką Wincentego Rapackiego, siostrą Wincentego Rapackiego, żoną aktora Bolesława Leszczyńskiego, matką Jerzego Leszczyńskiego. Od dzieciństwa wychowywała się w atmosferze teatralnej. Jako dziecko występowała w teatrach w dziecięcych rolach. Kształciła się pod kierunkiem ojca.

Jej debiut przypadł na rok 1880 w warszawskim Teatrze Rozmaitości w roli Klary w Ślubach panieńskich.

Jej najlepsze role sceniczne to kreacje w dramatach Blizińskiego, Szekspira, Ibsena, Słowackiego. Występując w Poskromieniu złośnicy tak zachwyciła Stanisława Wyspiańskiego, że postanowił ją sportretować (Portret Honoraty Leszczyńskiej w roli Katarzyny z Poskromienia złośnicy Williama Shakespeare’a, 1894). Często wyjeżdżała na występy gościnne. Grała również w Krakowie.

Była członkiem zasłużonym Związku Artystów Scen Polskich. Odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1930).

Honorata Leszczyńska spoczywa na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

Filmografia

• 1921 – Cud nad Wisłą jako Pani Granowska
• 1911 – Dzień kwiatka

Spektakle teatralne (wybór)

• 1880 – Śluby panieńskie, Teatr Rozmaitości w Warszawie jako Klara
• 1893 – Poskromienie złośnicy jako Katarzyna
• Mąż i żona
• Balladyna