Henryk Woźniak (ps. Heniek, Hiszpan) (ur. 1909 w Klimontowie, zm. 21 września 1944 w Warszawie) – działacz komunistyczny, członek GL i AL, kapitan.

Ukończył 3 klasy szkoły podstawowej. Robotnik, pracował w kopalni "Koszelew". W 1928 wstąpił do KZMP, potem do KPP. Został sekretarzem komórki i członkiem Komitetu Dzielnicowego KZMP. 1931-1932, w czasie odbywania służby wojskowej, był członkiem Komitetu Garnizonowego KPP. 18 listopada 1936 wyjechał do Hiszpanii i walczył w szeregach XIII Brygady Międzynarodowej; awansował do stopnia porucznika. Po zakończeniu wojny wraz z innymi żołnierzami 13 Brygady internowany we Francji, a następnie wywieziony na roboty do Niemiec.

Po ucieczce przedostał się wiosną 1942 do Warszawy, gdzie wstąpił do PPR i GL. Pd wiosny 1943 objął obowiązki kierownika "techniki" (drukarnie i kolportaż) Sztabu Głównego GL Następnie, w stopniu kapitana, od lutego 1944 był członkiem Sztabu Głównego AL i szefem Służby Techniczno-Wydawniczej.

W czasie Powstania Warszawskiego był dowódcą III batalionu AL. 27 sierpnia z grupą żołnierzy przedostał się kanałami na Żoliborz. 19 września został ciężko ranny podczas walk na ul. Drużbackiej na Marymoncie i po dwóch dniach zmarł. Pośmiertnie awansowany do stopnia majora i odznaczony Orderem Virtuti Militari V klasy i Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy.

Był patronem ulicy na warszawskim Zaciszu.