Henryk Leon Strasburger (ur. 28 maja 1887, zm. 2 maja 1951 w Londynie) - dr prawa, ekonomista, polityk.

Syn Julii Simmler i Juliana Teofila Strasburgera, dyrektora Warszawskiego Towarzystwa Kopalń Węgla. Bratanek Edwarda Adolfa Strasburgera wybitnego botanika i Leona Strasburgera powstańca styczniowego. Żonaty z Olgą Dunin.

Pochodził z rodziny niemieckich ewangelików przybyłych do Warszawy w końcu XVIII w. z Freibergu w Saksonii. Jego dziadek Edward Bogumił Strasburger był cukiernikiem, właścicielem cukierni przy ul. Królewskiej, obok wejścia do Ogrodu Saskiego w Warszawie. Dziadkiem ze strony matki był malarz Józef Simmler.

Henryk Leon Strasburger był od października 1918 do 1922 podsekretarzem stanu w resorcie przemysłu i handlu, gdzie w listopadzie 1918 był kierownikiem resortu w prowizorium rządowym Władysława Wróblewskiego. W latach 1920 - 1921 był członkiem polskiej delegacji na rokowania pokojowe w Rydze. Od 19 września 1921 do 5 marca 1922 był kierownikiem resortu w rządzie Antoniego Ponikowskiego, a od 31 lipca 1922 do 13 stycznia 1923 był ministrem tegoż resortu w rządach Juliana Ignacego Nowaka i Władysława Sikorskiego. Od 1923 do 1924 był podsekretarzem stanu w resorcie spraw zagranicznych, od 1924 do 1932 Komisarzem Generalnym RP w Wolnym Mieście Gdańsku. Ponownie ministrem przemysłu i handlu został 9 grudnia 1939 i był nim do 5 czerwca 1942 w rządach Władysława Sikorskiego. Jednocześnie - do 4 lipca 1943 - był ministrem skarbu. Od 14 lipca 1943 do 24 listopada 1944 był ministrem stanu do Spraw Bliskiego Wschodu w rządzie Stanisława Mikołajczyka. Istnieją poszlaki, że był jednym z dwóch ministów rządów polskich na emigracji, który współpracował z wywiadem radzieckim. Od 1945 do 1949 był ambasadorem Polski w Wielkiej Brytanii. Zerwał z reżymem Polski Ludowej i pozostał na emigracji.