Henryk Poznański ps. "Bystry" (ur. 20 października 1916, zm. 17 września 1944 w Warszawie) – kapral pochodzenia żydowskiego, uczestnik powstania w getcie w 1943 i powstania warszawskiego w 1944 roku.

Był żołnierzem Żydowskiej Organizacji Bojowej i walczył w powstaniu w getcie. Po jego klęsce ukrywał się w kanałach. Następnie, wraz ze swoją żoną, więziony przez okupanta niemieckiego w obozie "Gęsiówka" (nieznane są dokładne okoliczności jego znalezienia się tam).

5. dnia powstania warszawskiego uwolniony z "Gęsiówki" przez oddziały Armii Krajowej, wraz z z innymi 383 więźniami (348 z nich było pochodzenia żydowskiego). Po tym wydarzeniu, 10 sierpnia "Bystry" wstąpił w szeregi batalionu "Parasol". Wkrótce został łącznikiem kanałowym, gdyż doskonale znał podziemne połączenia kanałów – podczas powstania w getcie przenosił nimi broń i żywność z terenów wokół getta.

Pod koniec sierpnia 1944 przeprowadził kanałami ze Starego Miasta do Śródmieścia gen. Tadeusza Bora-Komorowskiego i Sztab Komendy Głównej Armii Krajowej. Mimo iż zbliżała się kapitulacja Starego Miasta, "Bystry" powrócił na jego tereny, aby uratować tylne straże. Przez kilka kolejnych dni, będąc łącznikiem między Borem a pułkownikiem Karolem Ziemskim, przenosił rozkazy i meldunki. W tym samym czasie, 1 września, wyprowadził ze Starówki dowództwo i żołnierzy Grupy "Północ", a 2 września – straż tylną składającą się z żołnierzy batalionu "Parasol".

Następnie znalazł się na Czerniakowie, gdzie dalej pełnił funkcję łącznika. Jak wspominał powstaniec Jerzy Zapadko ps. "Mirski", przebywając w tym rejonie, Poznański "podczas ostrzału w ruinach leżał na jakimś łóżku nieporuszony i palił papierosy". Zginął 17 września, gdy wychodził z włazu przy ulicy Okrąg 2 na Czerniakowie.

Odznaczony Krzyżem Walecznych.