Henryk Dobrowolski (ur. 1904 w Nowym Sączu, zm. 1985 w Krakowie) – prezydent Krakowa w latach 1947–1950, poseł do Krajowej Rady Narodowej; potem poseł na Sejm Ustawodawczy (z ramienia PPR, potem PZPR).

Jako uczeń gimnazjum związał się z konspiracyjnym kółkiem socjalistycznym. W latach 1922–1927 studiował historię i historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim, działał w Niezależnym Związku Młodzieży Socjalistycznej "Życie". Po studiach pracował jako nauczyciel w gimnazjum w Pszczynie, potem jako inspektor szkolny w Cieszynie. Był tutaj prezesem Zarządu Głównego Macierzy Szkolnej Księstwa Cieszyńskiego. Z Cieszyna przeprowadził się do Lublina, gdzie zastał go wybuch wojny w 1939. W czasie okupacji redagował prasę podziemną i brał udział w tajnym nauczaniu. W 1945 powrócił do Krakowa i przystąpił do organizowania szkolnictwa w mieście. Był kierownikiem Oddziału Szkół Średnich w krakowskim kuratorium, posłem do Krajowej Rady Narodowej, następnie do Sejmu Ustawodawczego, następnie został członkiem prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej oraz kierownikiem Wydziału Oświaty I wychowania WRN.

6 października 1947 został wybrany prezydentem Krakowa, na tym stanowisku pozostał do 6 czerwca 1950. Za jego prezydentury:

• podjęto decyzję o usunięciu części linii tramwajowych z Rynku Głównego,
• uruchomiono linią tramwajową nr 7 z Grzegórzek do Śródmieścia,
• w marcu 1949 rozpoczęła się budowa Nowej Huty,
• 12 lutego 1949 ukazał się pierwszy numer "Gazety Krakowskiej",
• Muzeum Etnograficzne znalazło nową siedzibę w ratuszu kazimierskim na placu Wolnica.

Po odejściu z fotela prezydenta Krakowa Dobrowolski został dyrektorem Wojewódzkiego Archiwum Państwowego w Krakowie, gdzie pracował do momentu przejścia na emeryturę, do 1973.

Jest autorem książki Granitowe słupy wydanej w 1939, opowiadającej o zabytkach województw lubelskiego, kieleckiego i wołyńskiego. Swoje artykuły publikował także w pismach "Naprzód", "Życie Literackie" oraz "Prasa Współczesna i Dawna".