Hans-Erich Voss (ur. 30 października 1897 w Angermünde - zm. 18 listopada 1969 Berchtesgaden w Bawarii) – niemiecki oficer marynarki wojennej, wiceadmirał. W 1917 roku uzyskał dyplom niemieckiej Akademii Marynarki Wojennej. Służył w niemieckiej marynarce wojennej od okresu Republiki Weimarskiej i III Rzeszy. W 1942 roku był dowódcą ciężkiego krążownika Prinz Eugen, na którym spotkał ministra propagandy Rzeszy Josepha Goebbelsa. W wyniku spotkania, Goebbels zaproponował Vossowi pracę oficera łącznikowego w kwaterze Adolfa Hitlera. Podczas zamachu 20 lipca został ranny od wybuchu bomby. W charakterze oficera łącznikowego Kriegsmarine pozostał do stycznia 1945 roku. W dniu 1 maja 1945 opuścił bunkier Adolfa Hitlera.

Po wojnie dostał się do sowieckiej niewoli. W sierpniu 1951 roku został oskarżony przez władze radzieckie pod zarzutem, że "zajmował stanowisko dowodzenia we flocie wojennej Hitlera, brał udział w wojnie napastniczej z naruszeniem prawa międzynarodowego i traktatów". W lutym 1952 sąd wojenny w Moskwie Okręgu Wojskowego skazał go na karę 25 lat pozbawienia wolności. Na mocy dekretu Prezydium Rady Najwyższej ZSRR w grudniu 1954 roku, został zwolniony i przekazany do Niemieckiej Republiki Demokratycznej i władzom Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Zmarł 18 listopada 1969 roku w Berchtesgaden w Bawarii.