Halina Sugiero z d. Woźnicka

Rodzice :  Antoni Woźnicki  i  Marta Woźnicka z d. Malanowska

Rodzeństwo : Danuta i Halina Sugiero z d. Woźnicka

Małżeństwo :  Włodzimierz Sugiero i Halina Sugiero z d. Woźnicka

Dzieci : tak (1) .

Halina Sugiero z d. Woźnicka : 

Była osobą , która służbę dla ojczyzny traktowała bardzo poważnie . W czasie II wojnie światowej , w 1939 r. miała dopiero 16 lat . Można by powiedzieć , że rodzinne tradycje patriotyczne , w tym tworzenie struktur państwowych , naznaczały Ją powinnością  dalszych działań dla Polski , zwłaszcza wówczas gdy nastały lata wojny , a wiek wyzwalał w Niej ogrom sił , wielką wyobraźnię , moc przetrwania , ale w walce i bez kunktatorstwa . Walka tej młodzieży , nad wyraz już tak dojrzałej , przynosiła żniwa w postaci wielkich sukcesów , narodowej dumy i wiary .  Niestety ceną było życie , życie bardzo wielu młodych ludzi , Polaków , dla których wybór był jednoznaczny -  walka z okupantami , Niemcami i Sowietami , którzy we wrześniu 1939 r. w barbarzyńskiej zmowie zaatkowali nas zdradziecko . Dzisiejsi prześmiewcy tych ofiar zachowują sie , jak przekupki na targu , niegodnie wytykając ich poświecenie , jako mało ważne dla Polski i niepotrzebne , właśnie po to , aby drwiąco obrażać i spłaszczać nasz patriotyzm . 

Halina wybiera aktywną , wojskową , walkę w obronie ojczyzny . Zostaje przyjęta w szeregi Armii Krajowej . Przechodzi niezbędne szkolenia wojskowe , a także kurs sanitariuszki .

Dzieje się to już w Sandomierzu , gdzie Marta Woźnicka z córkami Haliną i Danutą  przeprowadza się z miejscowości Brzesko pod Krakowem , gdzie wcześniej mieszkały. Ojciec Haliny i Danuty , Antoni Woźnicki przedwojenny oficer Policji Państwowej , komisarz , zaraz na początku wojny zdołał uniknąć aresztowania , niechybnej śmierci z rąk niemieckich lub sowieckich agresorów . Przedostał się na Zachód i walczył w Polskich Siłach Zbrojnych na uchodźstwie .

W Sandomierzu , w 1942 r.  bohaterskie dziewczyny po przejściu odpowiednich kursów w AK zaczynają swoją działalność konspiracyjną , gdzie przenoszą broń , meldunki , dostarczają zaopatrzenie dla oddziałów terenowych . Halina równolegle pracowała w Szpitalu Miejskim , po odbyciu kursu sanitariuszek .Obie angażowały się także w wydawanie gazety podziemnej i drukowanie ulotek konspiracyjnych . Pomagał im w tym doświadczony państwowiec (1920-1939), uczestnik walk niepodległościowych (1918-1920) , nieustraszony wyga w dostarczniu gazet konspiracyjnych , a w tamtym czasie właściciel biura notarialnego w Sandomierzu , Wacław Nikodem Malanowski , prywatnie dziadek Haliny i Danuty .

Nie można powiedzieć jednoznacznie co czuły i przeżywały młode bohaterki tamtych strasznych czasów walcząc w konspiracji z niemiecką maszyną śmierci . Co dzień widziały okropne sceny niemieckiego brutalizmu wobec Polaków i polskiej ludności innej narodowości . Chodziły ulicami Sandomierza , wzdłuż pomordowanych przez Niemców i porozrzucanych bez szacunku , ciał  polskich obywateli . Bały się  patrzeć na te ciała , nie ze strachu , ale że mogą zareagować spontanicznie , wiedziały że konspiracja zobowiązuje do dyscypliny .  Tak właśnie Niemcy stosowali terror strachu na ludności cywilnej . Ludzie , którzy tego doświadczyli długo po wojnie nie mogli o tym mówić , gdyż była to kaźnia dla ich umysłów . Niemcy do dzisiaj nie odpowiedzieli za swe zbrodnie . Wielu zbrodniarzy chronił naród niemiecki  i byli po wojnie szanowanymi np. lekarzami , burmistrzami etc. Wmawiali sobie , że to nic , że to wojna . Zaczeli stosować politykę niedomówień i kłamstw . Byli w komfortowej sytuacji , gdy nasz naród polski wpadł w sowiecką okupację , aż do 1989 r. Nawet dary z UNRRA-y , które Niemcy po wojnie otrzymywali , nam zostały zabronione przez sowietów . Nowemu zaborcy nie po myśli było , abyśmy po wojnie szybko się odbudowywali . Niemcy poprzez szereg przeinaczeń żonglują historią tamtych czasów , do tego stopnia , że świat do dnia dzisiejszego nie rozróżnia  Powstania w Getcie Warszawskim (19 kwietnia 1943 – 16 maja 1943) ,  od  Powstania Warszawskiego (1 sierpnia 1944 – 2 października 1944)  i pomija w rozważaniach zwykle to ostatnie , gdzie całe miasto Warszawa zostało zniszczone celowo , właśnie przez Niemców .

 W 1944 r. Halina wraz z siostrą Danutą  w trakcie trwania akcji Armii Krajowej pod kryptonimem "Burza" zostają rozdzielone  w wyniku rozkazów związanych z koncentracją wojsk AK . Danuta wyrusza z wojskiem , jako pierwsza . W czasie ciężkich walk pod Pielaszowem i Wesołówką , po rozbiciu  jej oddziału przez Niemców , zostaje przez nich pojmana dn. 30-07-1944 r.   Przez trzy dni okrutnie ją torturowano . Dnia 3 sierpnia pod wsią Wieprzki (obecnie Wierzbiny)  rozstrzelano ją wraz z innymi jeńcami . Halina próbowała ją ratować , ale przy tym o mało sama nie zginęła . Przeżyła śmierć swojej jedynej ukochanej młodszej siostry Danuty . Było to straszne piętno dla niej , na całe życie . Do końca swych dni brała udział i organizowała spotkania dla upamietnienia Danuty i wszystkich ofiar , żołnierzy AK , którzy polegli na polu chwały , dla ratowania naszej ojczyzny .

Gdy Niemcy skapitulowali w 1945 r.,  dla Haliny rozpoczął się okres ucieczek i ukrywania , przed "agentami" Urzędu Bezpieczeństwa tzw. wówczas "BEZPIEKI" . Był to organ terroru sowieckiego , który przy użyciu "swoich" Polaków , pachołków , wprowadzał "nowe porządki" na terenach powojennej Polski  .  Było to podporządkowanie terenów kraju władzy sowieckiej . Najpierw ścigano "wrogów ludu" ,  członków AK , bo tak o nich rozgłaszano .

Wszyscy żołnierze , działacze Armii Krajowej , byli z góry podejrzani , o działania antypaństwowe , dla tzw. nowej władzy .

Bohaterscy Żołnierze AK  byli torturowani i bez końca brutalnie przesłuchiwani , tworzono wobec nich fałszywe zarzuty i skazywano na śmierć .

Halina daje radę , wytrzymuje ten napór i szerzoną publicznie , wokół żołnierzy AK , nakręcaną sztucznie , infamię , i w końcu osiada w Poznaniu , gdzie poślubia Włodzimierza Sugiero , 

Halina Sugiero została odznaczona Krzyżem Armii Krajowej i Odznaką akcji "Burza" .

Halina Sugiero z d. Woźnicka

Pseudonimy w AK : „Lidka” i „Iwona”, sanitariuszka,

Okręg Radom-Kielce AK , Inspektorat Rejon Sandomierz , 2 Pułk Piechoty Legionów AK ,

Sanitariuszka w drużynie „Bora”.

Członkini :  Światowego Związku Żolłnierzy AK Okręgu „Wielkopolska” – Środowisko „Jodła” Poznań.

Spoczywa na Cmentarzu Komunalnym  , na Junikowie w Poznaniu (pole:25 kwatera:3 rząd:15 miejsce:13) .

W 1944 r. walczyła z okupantem niemieckim u boku  młodszej siostry Danuty ps "Wiśka" , łączniczki AK , która poległa w sierpniu 1944 r.

             „JEŚLI ZAPOMNĘ O NICH, TY BOŻE NA NIEBIE, ZAPOMNIJ O MNIE” (Adam Mickiewicz)

                                                       Cześć i chwała Bohaterom  !!!

Opisał  Michał Rzewuski , na podstawie :

 1. strony www - zawierającej plik pdf  http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmeta ... d=&lp=6&QI , patrz str. nr 130 

 2.  wysłuchanych relacji rodziny Haliny Sugiero .

 3.  pracy naukowej Pani Pauli Koprowskiej  (teraz Świstuń)  pt. "Armia Krajowa w Wielkopolsce. Mikrohistoria w konfrontacji z historiografią" , z 2010 r . (Babcia autorki jest kuzynką Haliny Sugiero z d. Woźnickiej)